آیا صلح عمری قابل انتقال است

بله، صلح عمری قابلیت انتقال دارد؛ به محض انعقاد صحیح و رسمی عقد صلح عمری، مالکیت عین مال به متصالح (صلح گیرنده) منتقل می شود. همچنین، مال صلح شده توسط متصالح با رعایت حق انتفاع مصالح به شخص ثالث قابل انتقال است. اما حق انتفاع مصالح، عمدتاً حقی شخصی و غیرقابل انتقال محسوب می شود، مگر اینکه در شروط ضمن عقد به صراحت ذکر شده باشد.

قرارداد صلح عمری یکی از عقود مهم در حقوق مدنی ایران است که امکان انتقال مالکیت اموال را فراهم می آورد، در حالی که مصالح یا صلح کننده می تواند تا پایان عمر خود از منافع آن مال بهره مند شود. این قرارداد در برنامه ریزی ارث، جلوگیری از اختلافات آتی میان ورثه و حفظ امنیت مالی مصالح کاربرد وسیعی دارد. درک صحیح از ماهیت و آثار حقوقی صلح عمری، به ویژه قابلیت انتقال آن، برای تمامی افرادی که قصد تنظیم چنین قراردادی را دارند یا به نوعی با آن درگیر هستند، ضروری است. این آگاهی کمک می کند تا تصمیماتی آگاهانه و مطمئن در خصوص مدیریت اموال و برنامه ریزی های آتی اتخاذ شود و از بروز مشکلات و ابهامات حقوقی جلوگیری به عمل آید.

درک مبانی صلح عمری

پیش از پرداختن به جزئیات قابلیت انتقال صلح عمری، لازم است که با ماهیت و ویژگی های این عقد به طور کامل آشنا شویم. صلح عمری، نهادی حقوقی است که نقش کلیدی در تنظیم روابط مالی و ارثی افراد ایفا می کند و شناخت دقیق آن، راهگشای بسیاری از مسائل خواهد بود.

صلح عمری چیست؟ تعریف حقوقی و ویژگی ها

صلح عمری نوعی از عقد صلح است که بر اساس ماده ۷۵۲ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران تعریف می شود. این ماده مقرر می دارد که صلح می تواند در مقام معاملات یا برای رفع تنازع موجود یا احتمال تنازع در آینده منعقد شود. در صلح عمری، شخص (مصالح یا صلح کننده) مالکیت عین مال خود را به شخص دیگری (متصالح یا صلح گیرنده) منتقل می کند، با این شرط که حق استفاده از منافع آن مال تا پایان عمر مصالح برای خود او محفوظ بماند. به عبارت ساده تر، مال به نام دیگری می شود، اما صاحب اصلی تا زمانی که زنده است می تواند از آن استفاده کند و از منافع آن بهره برداری کند.

عناصر اصلی صلح عمری شامل موارد زیر است:

• انتقال مالکیت عین: به محض انعقاد عقد، مالکیت خود مال به متصالح منتقل می شود. این انتقال، قطعی و غیرقابل برگشت است، مگر با شروط خاصی که در متن قرارداد ذکر شده باشد.
• حفظ حق انتفاع (منافع) توسط مصالح: علی رغم انتقال مالکیت عین، حق استفاده و بهره برداری از مال (مانند سکونت در ملک، دریافت اجاره بها یا سود حاصل از سرمایه گذاری) تا پایان عمر مصالح برای او باقی می ماند.
• لازم بودن عقد صلح: عقد صلح از عقود لازمه است. به این معنا که هیچ یک از طرفین، به صورت یک جانبه نمی تواند آن را فسخ کند، مگر اینکه حق فسخ ضمن عقد شرط شده باشد یا طرفین با اقاله (تفاسخ) آن را باطل کنند.

تفاوت صلح عمری با دیگر عقود مشابه

صلح عمری با برخی دیگر از عقود و قراردادهای حقوقی شباهت هایی دارد، اما تفاوت های اساسی نیز بین آن ها وجود دارد که شناخت این تفاوت ها برای جلوگیری از اشتباهات حقوقی ضروری است:

• صلح عمری و صلح رقبی: در صلح رقبی، حق انتفاع برای مدت زمان مشخصی (نه تا پایان عمر) به متصالح منتقل می شود، در حالی که در صلح عمری حق انتفاع تا زمان حیات مصالح برای خود او محفوظ است.
• صلح عمری و هبه: در عقد هبه، مالکیت و حق انتفاع هر دو به طور کامل و بدون هیچ شرطی به موهوب له (هبه گیرنده) منتقل می شود. اما در صلح عمری، حق انتفاع برای مصالح باقی می ماند. هبه اصولاً جایز است و واهب می تواند از آن رجوع کند (مگر در موارد استثنا)، در حالی که صلح عمری لازم است.
• صلح عمری و بیع: بیع (خرید و فروش) انتقال مالکیت عین و منافع در قبال دریافت ثمن (بهای معلوم) است. در بیع، فروشنده هیچ حقی نسبت به مال فروخته شده ندارد. اما در صلح عمری، مصالح حق انتفاع را برای خود محفوظ نگه می دارد و لزوماً در قبال دریافت مبلغ معینی نیست.
• صلح عمری و وصیت: وصیت عقدی است که آثار حقوقی آن پس از فوت موصی (وصیت کننده) ظاهر می شود و فقط تا یک سوم اموال نافذ است. اما صلح عمری یک عقد لازم و قطعی است که در زمان حیات مصالح منعقد شده و مالکیت عین در همان زمان به متصالح منتقل می گردد. همچنین، صلح عمری محدودیت یک سومی وصیت را ندارد، مگر اینکه با قصد فرار از دین یا تضییع حقوق ورثه باشد که در این صورت قابل اعتراض است.

قابلیت انتقال در صلح عمری – پاسخ جامع به سوال اصلی

مسئله قابلیت انتقال در صلح عمری، ابعاد مختلفی دارد که باید به دقت بررسی شوند. این ابعاد شامل انتقال مالکیت اولیه، امکان انتقال مال صلح شده توسط متصالح و وضعیت حق انتفاع مصالح است.

آیا مال موضوع صلح عمری، به متصالح (صلح گیرنده) قابل انتقال است؟ (انتقال مالکیت اولیه)

پاسخ به این سوال بله است. به محض اینکه عقد صلح عمری به صورت صحیح و رسمی منعقد شود، مالکیت عین مال مورد صلح از مصالح به متصالح منتقل می گردد. این انتقال مالکیت، یک انتقال قطعی است که در دفاتر اسناد رسمی ثبت شده و سند رسمی مال به نام متصالح صادر یا منتقل می شود. اهمیت رسمی بودن قرارداد صلح عمری در این مرحله بسیار زیاد است، چرا که صلح نامه های عادی یا دست نویس ممکن است در مراجع قانونی با چالش هایی مواجه شوند و انتقال قطعی سند را دشوار سازند. با ثبت رسمی، متصالح به عنوان مالک جدید عین مال شناخته می شود، اگرچه حق استفاده و بهره برداری از منافع آن (حق انتفاع) همچنان تا پایان عمر برای مصالح محفوظ باقی می ماند.

این بدان معناست که از نظر قانونی، متصالح صاحب مال است و می تواند نسبت به آن اقدام به انجام امور مالکانه کند، با این شرط مهم که حقوق مصالح در زمینه انتفاع از مال را رعایت نماید. به عنوان مثال، اگر یک ملک مسکونی موضوع صلح عمری باشد، مالکیت آن به فرزند (متصالح) منتقل می شود، اما پدر یا مادر (مصالح) تا زمان حیات خود حق سکونت در آن منزل را دارند و فرزند نمی تواند آن ها را از این حق محروم کند.

آیا مال صلح عمری شده، توسط متصالح (صلح گیرنده) قابل انتقال به شخص ثالث است؟

بله، متصالح می تواند عین مال صلح عمری شده را به دیگری منتقل کند. این یکی از جنبه های مهم قابلیت انتقال در صلح عمری است که بسیاری از افراد از آن بی خبرند یا تصور می کنند متصالح تا پایان عمر مصالح، حق هیچ گونه تصرفی در مال ندارد. در حالی که متصالح، مالک عین مال است و به تبع مالکیت، می تواند مال را بفروشد، رهن بگذارد، اجاره دهد یا هر نوع تصرف مالکانه دیگری انجام دهد.

شرط اساسی در انتقال مال صلح شده توسط متصالح به شخص ثالث، لزوم رعایت و حفظ «حق انتفاع» مصالح در هرگونه انتقال بعدی است. این بدان معناست که خریدار جدید یا هر شخصی که مال به او منتقل می شود، باید حق انتفاع مصالح را به رسمیت بشناسد و متعهد به رعایت آن باشد.

برای روشن شدن مفهوم، مثالی کاربردی ارائه می شود: فرض کنید پدری خانه خود را به پسرش صلح عمری کرده است. پسر (متصالح) مالک عین خانه است، در حالی که پدر (مصالح) تا پایان عمر حق سکونت در آن را دارد. پسر می تواند این خانه را به شخص ثالثی بفروشد، اما در قرارداد فروش، باید قید کند که خریدار جدید نیز موظف است حق سکونت پدر را تا پایان عمر وی رعایت کند. در غیر این صورت، انتقال به شخص ثالث باطل نمی شود، اما خریدار جدید نمی تواند مصالح را از استفاده از حق انتفاع محروم کند و مسئول خسارات وارده خواهد بود. بنابراین، هرگونه انتقال بعدی مال صلح شده باید با آگاهی کامل از وجود حق انتفاع مصالح صورت گیرد و این حق در اسناد جدید نیز تصریح شود تا از بروز اختلافات آتی جلوگیری شود.

آیا حق انتفاع مصالح (حق استفاده از منافع مال) قابل انتقال است؟

معمولاً خیر. حق انتفاع در صلح عمری، اصالتاً یک حق شخصی و غیرقابل انتقال برای مصالح محسوب می شود. این بدان معناست که مصالح نمی تواند حق استفاده از منافع مال را به شخص دیگری واگذار کند یا آن را به ارث بگذارد. این حق به طور مستقیم به شخصیت مصالح گره خورده است و با فوت او نیز خود به خود ساقط می شود. به بیان دیگر، هدف از ایجاد این حق، تامین رفاه و منافع شخصی مصالح بوده و منطق حقوقی آن اجازه انتقال به دیگران را نمی دهد.

با این حال، ممکن است در موارد خاص و تحت شرایطی، در متن قرارداد صلح عمری، خلاف این اصل شرط شده باشد. مثلاً ممکن است توافق شود که مصالح بتواند حق انتفاع خود را برای مدت معینی یا به شخص خاصی منتقل کند. این امر باید به صراحت و وضوح در سند رسمی صلح عمری قید شده باشد. در غیراین صورت، اصل بر عدم قابلیت انتقال حق انتفاع است و هرگونه ادعایی مبنی بر انتقال این حق، نیاز به اثبات از طریق سند رسمی و شروط صریح قراردادی دارد.

شرایط، مدارک و آثار انتقال در صلح عمری

انتقال صحیح و قانونی مال در قالب صلح عمری، نیازمند رعایت شرایط خاص و تهیه مدارک مشخصی است. همچنین، این انتقال آثار حقوقی و مالی مهمی برای طرفین و حتی اشخاص ثالث به همراه دارد که آگاهی از آن ها ضروری است.

شرایط صحت و امکان انتقال در صلح عمری

برای اینکه عقد صلح عمری به درستی منعقد شده و قابلیت انتقال مالکیت را داشته باشد، باید شرایط عمومی و اختصاصی زیر رعایت شود:

1. اهلیت طرفین: مصالح (صلح کننده) و متصالح (صلح گیرنده) باید از اهلیت کامل قانونی برای انجام معامله برخوردار باشند؛ یعنی بالغ، عاقل و رشید باشند.
2. مشخص بودن موضوع صلح: مال مورد صلح (چه منقول و چه غیرمنقول) باید کاملاً مشخص، معین و معلوم باشد تا ابهامی در مورد آن وجود نداشته باشد.
3. اهمیت رسمی بودن قرارداد صلح (محضری): برای اینکه انتقال مالکیت عین مال به طور کامل و قانونی صورت گیرد و سند رسمی به نام متصالح منتقل شود، تنظیم قرارداد صلح به صورت رسمی در دفاتر اسناد رسمی (محضر) از اهمیت بالایی برخوردار است. صلح نامه های عادی، اگرچه می توانند معتبر باشند، اما انتقال سند رسمی را به سادگی میسر نمی سازند و ممکن است نیاز به اقدامات قضایی داشته باشند.
4. عدم در رهن بودن یا توقیف مال: مال مورد صلح نباید در رهن، توقیف یا موضوع دعوای حقوقی خاصی باشد، مگر اینکه با رضایت مرتهن (مانند بانک) یا مراجع ذیصلاح اقدام به صلح شود. در صورتی که مال در رهن باشد، انتقال مالکیت عین تنها با اجازه مرتهن معتبر است.
5. امکان صلح عمری اموال منقول و غیرمنقول: این عقد می تواند هم برای اموال منقول (مانند خودرو، سهام، حساب بانکی) و هم برای اموال غیرمنقول (مانند ملک، زمین، آپارتمان) مورد استفاده قرار گیرد.
6. صلح عمری اموال مشاع: امکان صلح عمری برای سهم مشاع از یک مال نیز وجود دارد. در این حالت، مصالح می تواند سهم خود را به متصالح صلح کند.

مدارک لازم برای تنظیم و انتقال سند صلح عمری

برای تنظیم و ثبت رسمی قرارداد صلح عمری و انتقال سند، مدارک زیر مورد نیاز است:

1. مدارک هویتی کامل طرفین: شناسنامه و کارت ملی مصالح و متصالح.
2. سند مالکیت اصلی: اصل سند مالکیت مال مورد صلح (اعم از سند تک برگ یا دفترچه ای).
3. استعلام های لازم از ادارات ذی ربط:
   • استعلام از اداره ثبت اسناد و املاک برای اطمینان از وضعیت ثبتی ملک، عدم بازداشت، رهن یا توقیف.
   • مفاصاحساب مالیاتی (مانند مالیات نقل و انتقال ملک یا مالیات بر ارث اگر مالکیت از طریق ارث به مصالح رسیده باشد).
   • مفاصاحساب عوارض شهرداری (برای املاک).
4. گواهی پایان کار: برای املاک دارای اعیانی، ارائه گواهی پایان کار و عدم خلاف از شهرداری الزامی است.
5. توافق نامه یا قرارداد اولیه (در صورت وجود): اگر قرارداد صلح عمری بر پایه توافقات قبلی باشد، ارائه آن لازم است.

جمع آوری دقیق و کامل این مدارک، فرآیند تنظیم و ثبت صلح عمری را تسریع می بخشد و از بروز مشکلات اداری و حقوقی جلوگیری می کند.

آثار حقوقی و مالی انتقال در صلح عمری

انتقال مالکیت در قالب صلح عمری، آثار حقوقی و مالی متعددی به دنبال دارد که شامل موارد زیر است:

1. آثار بر مالکیت:
   • مالکیت عین مال به متصالح منتقل می شود و او به عنوان مالک جدید شناخته می شود.
   • حق انتفاع (بهره برداری از منافع) تا پایان عمر برای مصالح باقی می ماند.
2. عدم فسخ پذیری:
   • عقد صلح عمری یک عقد لازم است و به طور یک جانبه قابل فسخ نیست.
   • تنها در صورت وجود شروط فسخ (خیار شرط) در متن قرارداد، اقاله (توافق دو طرف برای برهم زدن قرارداد) یا اثبات تخلف از شروط ضمن عقد، امکان فسخ وجود دارد.
3. پس از فوت مصالح:
   • با فوت مصالح، حق انتفاع او ساقط می شود و مالکیت کامل و بدون قید و شرط عین و منافع مال به متصالح منتقل می گردد.
   • این انتقال به ورثه متصالح (در صورت فوت متصالح قبل از مصالح) نیز تسری می یابد.
4. پس از فوت متصالح (قبل از مصالح):
   • در صورتی که متصالح قبل از مصالح فوت کند، مالکیت عین مال به ورثه متصالح منتقل می شود.
   • اما حق انتفاع مصالح تا زمان حیات او همچنان به قوت خود باقی می ماند و ورثه متصالح نمی توانند او را از این حق محروم کنند.
5. مالیات صلح عمری:
   • انتقال مال از طریق صلح عمری، مشمول مالیات نقل و انتقال املاک است.
   • اما این نوع انتقال معمولاً مشمول مالیات بر ارث نمی شود، زیرا مالکیت در زمان حیات مصالح منتقل شده است و مال جزو ترکه متوفی محسوب نمی گردد. جزئیات دقیق مالیاتی باید با مشاور مالیاتی بررسی شود.

نکات تکمیلی و عملی در مورد صلح عمری

صلح عمری با وجود مزایای فراوان، نکات و پیچیدگی های خاص خود را دارد. در این بخش، به مقایسه این عقد با سایر عقود، بررسی امکان ابطال یا فسخ آن و نقش حیاتی مشاوره حقوقی می پردازیم.

مقایسه صلح عمری با سند قطعی و وصیت

درک تفاوت های صلح عمری با دیگر ابزارهای حقوقی انتقال مالکیت، به افراد کمک می کند تا بهترین تصمیم را مطابق با نیازها و اهداف خود بگیرند.

صلح عمری در برابر سند قطعی

سند قطعی به معنای انتقال کامل و بی قید و شرط مالکیت یک مال (عین و منافع) از فروشنده به خریدار است. پس از تنظیم سند قطعی، فروشنده هیچ حقی نسبت به مال فروخته شده ندارد و خریدار مالک تام الاختیار محسوب می شود. اما در صلح عمری، همان طور که بیان شد، مالکیت عین مال به متصالح منتقل می شود، ولی حق انتفاع تا پایان عمر برای مصالح باقی می ماند. این تفاوت اساسی باعث می شود صلح عمری برای افرادی مناسب باشد که قصد انتقال مالکیت را دارند، اما همچنان می خواهند از منافع آن بهره مند شوند. قابلیت فسخ نیز در صلح عمری (در صورت شرط ضمن عقد) ممکن است وجود داشته باشد، در حالی که سند قطعی پس از امضا و ثبت، ماهیت برگشت ناپذیری دارد.

برای روشن تر شدن تفاوت ها می توان در قالب یک جدول مقایسه ای این دو را بررسی کرد:

ویژگی	صلح عمری	سند قطعی
انتقال مالکیت	انتقال مالکیت عین با حفظ حق انتفاع مصالح	انتقال کامل مالکیت (عین و منافع)
حق انتفاع	برای مصالح تا پایان عمر محفوظ است	به خریدار منتقل می شود
قابلیت فسخ	ممکن است با شرط ضمن عقد فسخ شود	به طور معمول غیرقابل فسخ است
هدف اصلی	مدیریت ارث، حفظ منافع برای مصالح در زمان حیات	خرید و فروش عادی اموال

صلح عمری در برابر وصیت

وصیت قراردادی است که آثار حقوقی آن تنها پس از فوت موصی (وصیت کننده) محقق می شود. از مهمترین محدودیت های وصیت، نفوذ آن تا سقف یک سوم از اموال موصی است؛ یعنی اگر کسی بیش از یک سوم اموال خود را وصیت کند، مازاد بر آن تنها با رضایت ورثه نافذ خواهد بود. این محدودیت می تواند در برنامه ریزی های کلان ارثی، مشکل ساز باشد.

اما صلح عمری، یک عقد لازم است که در زمان حیات مصالح منعقد می شود و مالکیت عین مال را به طور قطعی به متصالح منتقل می کند. بنابراین، مال صلح شده از دایره شمول ترکه خارج شده و محدودیت یک سومی وصیت در آن جاری نیست (مگر با قصد فرار از دین یا اضرار به ورثه). این ویژگی صلح عمری را به ابزاری قدرتمند برای برنامه ریزی ارث و جلوگیری از اختلافات احتمالی میان ورثه پس از فوت تبدیل می کند.

آیا صلح عمری قابل ابطال یا فسخ است؟

صلح عمری به عنوان یک عقد لازم، اصولاً غیرقابل فسخ است، مگر در موارد استثنایی. تفکیک بین ابطال و فسخ در اینجا بسیار مهم است:

1. موارد ابطال: ابطال قرارداد به معنای بی اعتباری آن از ابتدا است، گویی هرگز منعقد نشده است. صلح عمری در موارد زیر قابل ابطال است:
   • عدم رعایت شرایط اساسی صحت معامله: مانند عدم اهلیت طرفین (مثلاً مجنون بودن مصالح در زمان عقد)، عدم مشروعیت جهت معامله، اکراه یا اشتباه در موضوع معامله.
   • عدم صحت موضوع صلح: مثلاً مال مورد صلح وجود خارجی نداشته یا غیرقابل نقل و انتقال باشد.

   در این موارد، قرارداد از ابتدا باطل بوده و نیازی به فسخ نیست. ابطال معمولاً از طریق طرح دعوا در دادگاه صورت می گیرد.

2. موارد فسخ: فسخ به معنای برهم زدن قراردادی است که در ابتدا صحیحاً منعقد شده است. صلح عمری تنها در موارد زیر قابل فسخ است:
   • خیار شرط: اگر در متن قرارداد صلح عمری، برای یکی از طرفین یا هر دو، حق فسخ (خیار شرط) در مدت زمان مشخصی پیش بینی شده باشد. مثلاً مصالح شرط کند که تا یک سال از تاریخ عقد، حق فسخ قرارداد را دارد.
   • اقاله (تفاسخ): طرفین قرارداد صلح عمری، با توافق و رضایت متقابل، قرارداد را برهم زنند.
   • تخلف از شرط: اگر متصالح از شروطی که ضمن عقد صلح عمری برای او در نظر گرفته شده بود (مانند پرداخت نفقه به مصالح یا انجام کاری خاص) تخلف کند و برای این تخلف، حق فسخ برای مصالح پیش بینی شده باشد.

لازم است تأکید شود که لزوم درج دقیق و شفاف شروط در متن قرارداد برای جلوگیری از ابهامات و اختلافات آتی، حیاتی است.

نقش حیاتی مشاوره با وکیل صلح عمری

با توجه به پیچیدگی های حقوقی و آثار بلندمدت عقد صلح عمری، مشاوره و همکاری با یک وکیل متخصص در این زمینه، امری ضروری و حیاتی است. نقش وکیل صلح عمری در چندین مرحله کلیدی است:

1. تنظیم دقیق و جامع قرارداد: یک وکیل با تجربه می تواند قرارداد صلح عمری را به گونه ای تنظیم کند که تمامی جوانب قانونی، حقوق و تعهدات طرفین و شروط خاص مد نظر آن ها را به طور کامل پوشش دهد. این کار از بروز ابهامات، اختلافات و سوءاستفاده های احتمالی در آینده پیشگیری می کند.
2. پیشگیری از مشکلات حقوقی و مالی آتی: وکیل می تواند با شناسایی و رفع نقاط ضعف احتمالی در قرارداد، از به وجود آمدن دعاوی حقوقی، مالیاتی و ارثی در آینده جلوگیری کند. او به شما کمک می کند تا با آگاهی کامل از تبعات حقوقی تصمیمات خود، بهترین راه حل را انتخاب کنید.
3. راهنمایی در انتخاب بهترین روش انتقال اموال: وکیل با بررسی شرایط فردی، نوع اموال، اهداف مصالح و وضعیت خانوادگی، می تواند بهترین روش انتقال اموال (صلح عمری، هبه، وصیت یا بیع) را پیشنهاد دهد.
4. نظارت بر فرآیند ثبت و انتقال سند: وکیل می تواند بر تمامی مراحل اداری و قانونی مربوط به ثبت قرارداد صلح عمری در دفاتر اسناد رسمی و انتقال سند رسمی به نام متصالح نظارت داشته باشد تا از صحت و تکمیل بودن مدارک و فرآیند اطمینان حاصل شود.
5. دفاع در صورت بروز دعاوی: در صورت بروز هرگونه اختلاف یا دعوای حقوقی مربوط به صلح عمری (مانند دعوای ابطال یا فسخ قرارداد)، وکیل می تواند از حقوق موکل خود دفاع کرده و او را در مسیر قضایی یاری رساند.

نتیجه گیری

همان طور که در این مقاله به تفصیل بررسی شد، صلح عمری یکی از عقود مهم و کاربردی در نظام حقوقی ایران است که به افراد امکان می دهد تا با حفظ حق انتفاع خود تا پایان عمر، مالکیت اموالشان را به دیگران منتقل کنند. در پاسخ به سوال محوری آیا صلح عمری قابل انتقال است؟، باید گفت که این قرارداد قابلیت انتقال گسترده ای دارد: به محض انعقاد رسمی، مالکیت عین مال به متصالح منتقل می شود و این مال با رعایت حق انتفاع مصالح، توسط متصالح نیز قابل انتقال به شخص ثالث است. با این حال، حق انتفاع خود مصالح، عمدتاً غیرقابل انتقال و شخصی است، مگر با شرط صریح در متن قرارداد.

صلح عمری با تفاوت های اساسی که با عقودی نظیر هبه، بیع و وصیت دارد، ابزاری قدرتمند برای برنامه ریزی ارث، جلوگیری از اختلافات خانوادگی پس از فوت و مدیریت هوشمندانه اموال در طول حیات به شمار می رود. با این حال، ماهیت پیچیده این عقد و آثار حقوقی و مالی عمیق آن، ضرورت تنظیم دقیق و رسمی قرارداد را بیش از پیش آشکار می سازد. هرگونه غفلت یا اشتباه در نگارش شروط، می تواند به مشکلات جدی و اختلافات طولانی مدت منجر شود.

برای اطمینان از صحت، اعتبار و امنیت قرارداد صلح عمری و دستیابی به اهداف مورد نظر، قویاً توصیه می شود که پیش از هر اقدامی، با یک وکیل متخصص در امور ملکی و قراردادها مشورت نمایید. یک وکیل کارآزموده می تواند شما را در تمامی مراحل از مشاوره اولیه و انتخاب بهترین راهکار، تا تنظیم دقیق مفاد قرارداد و نظارت بر فرآیند ثبت و انتقال سند یاری رساند و از حقوق شما به نحو احسن دفاع کند. این اقدام هوشمندانه، ضامن آرامش خاطر شما و حفظ منافع عزیزانتان خواهد بود.