هانگزو شهر باستانی چین

هانگزو، یکی از کهن ترین و زیباترین شهرهای چین، گنجینه ای بی بدیل از تاریخ، فرهنگ و طبیعت محسوب می شود که هر ساله میلیون ها بازدیدکننده را به سوی خود فرامی خواند. این شهر باستانی که با لقب بهشت روی زمین شهرت دارد، ریشه های خود را در تمدن های باستانی چین دوانده و نقش مهمی در شکل گیری تمدن این سرزمین داشته است. از دریاچه غربی افسانه ای تا کانال بزرگ و میراث جهانی یونسکو، هانگزو روایتی زنده از شکوه و عظمت گذشته را با خود به همراه دارد.

سفر به هانگزو، یک فرصت استثنایی برای غرق شدن در لایه های عمیق تاریخ چین و تجربه فرهنگی غنی است. این شهر، که زمانی پایتخت باشکوه سلسله سونگ جنوبی بود، هنوز هم ردپای آن دوران طلایی را با خود دارد. در این مقاله، به کاوش در جنبه های باستانی، تاریخی و فرهنگی هانگزو می پردازیم تا شما را با مروارید درخشان تاریخ چین و جاذبه های بی نظیر آن آشنا کنیم.

ریشه های کهن: از تمدن های نوسنگی تا ظهور شهر

تاریخ هانگزو به هزاران سال قبل بازمی گردد، زمانی که تمدن های کهن در این منطقه شکوفا شدند و نخستین سنگ بناهای یک شهر بزرگ را نهادند. منطقه هانگزو از دوران نوسنگی تاکنون، همواره محل زندگی انسان ها بوده و شواهد باستان شناسی این ادعا را تأیید می کنند.

تمدن های پیشاتاریخی و نخستین سکونتگاه ها

شواهد اولیه از سکونت انسان در نزدیکی هانگزو به تمدن همودو (Hemudu) برمی گردد که قدمتی حدود هفت هزار ساله دارد. در این تمدن، برای نخستین بار در جنوب شرقی چین برنج کشت شده است که نشان دهنده اهمیت کشاورزی در آن دوران است. کمی پس از آن، تمدن لیانگژو (Liangzhu) در حدود پنج هزار سال پیش در منطقه اطراف هانگزو ظهور کرد. کشف آثار باستانی یشمی (jade) در سایت لیانگژو، نشان دهنده پیچیدگی فرهنگی و هنری این تمدن است که نقش مهمی در درک ریشه های تمدن چین ایفا می کند. این تمدن ها، زمینه ساز شکل گیری فرهنگ و تمدن غنی تری در این منطقه شدند و به هانگزو میراثی بی نظیر از گذشته های دور بخشیدند.

شکل گیری هانگزو به عنوان یک شهر

نخستین سوابق مکتوب مربوط به هانگزو به سال ۲۲۱ قبل از میلاد بازمی گردد، زمانی که امپراتور چین در سلسله شین، شهرستانی به نام چیان تانگ (Qiantang) را در این منطقه تأسیس کرد. این منطقه به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود در نزدیکی کوهستان و دریاچه های وُلین، از همان ابتدا اهمیت ویژه ای داشت. در سال ۵۸۹ میلادی، در دوران سلسله سوئی، هانگزو به مرکز ایالت هانگ تبدیل شد و دو سال بعد، دیوارهای شهر به منظور حفاظت از آن ساخته شدند. از آن زمان به بعد، شهر نام خود را از منطقه اداری اش گرفته و به هانگزو شهرت یافت.

نقش حیاتی کانال بزرگ چین و فرمانداران شاعر

یکی از مهم ترین عوامل در توسعه و شکوفایی هانگزو، تکمیل کانال بزرگ چین بود. این شاهکار مهندسی باستانی که جنوب چین را به پکن در شمال متصل می کرد، تأثیر عمیقی بر تجارت، حمل ونقل و توسعه اقتصادی هانگزو گذاشت و آن را به یکی از مهم ترین مراکز تجاری کشور تبدیل کرد. کانال بزرگ نه تنها به رونق اقتصادی شهر کمک کرد، بلکه زمینه را برای تبادلات فرهنگی و انسانی نیز فراهم آورد.

علاوه بر این، نقش فرماندارانی چون بای جویی و سو شی در دوران سلسله تانگ، در حفظ و توسعه دریاچه غربی بسیار حیاتی بود. بای جویی، شاعر و فرماندار مشهور، دستور ساخت یک سد مستحکم تر را برای کنترل جریان آب دریاچه صادر کرد که به کشاورزان منطقه در مقابله با خشکسالی یاری رساند. او همچنین درختان بید را در امتداد سد کاشت که به یکی از نمادهای زیبایی دریاچه تبدیل شد. پس از او، سو شی نیز با تلاش ۲۰۰ هزار کارگر، یک سد به طول ۲.۸ کیلومتر بر روی دریاچه غربی ساخت که نقش بسزایی در حفظ و شکوفایی این منطقه ایفا کرد. این اقدامات، نه تنها به توسعه فیزیکی شهر کمک کرد، بلکه هانگزو را به مکانی برای الهام بخشی شاعران و هنرمندان تبدیل کرد.

هانگزو در اوج شکوه: پایتخت پادشاهی ها و سلسله ها

هانگزو در طول تاریخ خود، دو بار به عنوان پایتخت یکی از قدرتمندترین پادشاهی های چین انتخاب شد و در هر دو دوره، اوج شکوه و عظمت را تجربه کرد. این دوران ها نقش اساسی در شکل گیری هویت فرهنگی و تاریخی امروز هانگزو داشته اند.

پادشاهی وو-یوئه: مهد هنر و بودیسم

در فاصله سال های ۹۰۷ تا ۹۷۸ میلادی، هانگزو به عنوان پایتخت (Xifu) پادشاهی وو-یوئه انتخاب شد. این دوره، هانگزو را به یکی از سه مرکز فرهنگی بزرگ جنوب چین تبدیل کرد و تأثیر عمیقی بر توسعه هنر، معماری بودایی و تبدیل شدن آن به یک مرکز جهان وطنی گذاشت. حاکمان وو-یوئه، از حامیان بزرگ هنر و فرهنگ بودند و نقش مهمی در گسترش معماری و آثار هنری بودایی در شهر ایفا کردند. شهر در این دوره به یک مرکز بین المللی تبدیل شد و میزبان دانشمندان و ادیبان از سراسر چین و کشورهای همسایه از جمله ژاپن، گوریو و سلسله خیتان لیائو بود. این تعاملات فرهنگی و سیاسی، به غنای بیشتر هانگزو کمک کرد و آن را در مسیر تبدیل شدن به یک شهر برجسته قرار داد.

دوران طلایی سلسله سونگ جنوبی و لین آن باشکوه

اما اوج شکوه هانگزو بی شک در دوران سلسله سونگ جنوبی (۱۱۳۸-۱۲۷۶ میلادی) رقم خورد، زمانی که این شهر با نام لین آن (Lin’an) به پایتخت جدید چین تبدیل شد. پس از سقوط پایتخت پیشین، کایفنگ، به دست مغول ها در حادثه جینگ کانگ در سال ۱۱۲۷، خانواده سلطنتی سونگ به جنوب عقب نشینی کرده و در نهایت هانگزو را در سال ۱۱۲۹ به عنوان پایتخت موقت و سپس دائمی خود برگزیدند.

دوران سونگ جنوبی، به معنای واقعی کلمه، دوران طلایی هانگزو بود. این شهر به بزرگترین و پرجمعیت ترین شهر جهان در برخی دوره ها تبدیل شد و به مرکز تجارت، سیاست، فرهنگ و نوآوری مبدل گشت. جمعیت هانگزو در این زمان به بیش از دو میلیون نفر رسید که نشان دهنده عظمت و گستردگی آن است. دانشمندان و ادیبان برجسته ای چون شن کوئو (Shen Kuo)، فیلسوف و دانشمند مشهور، در این شهر زندگی می کردند و به توسعه آن کمک شایانی نمودند.

هانگزو در دوران سونگ جنوبی، با جمعیت بیش از یک میلیون نفر و به عنوان پایتخت امپراتوری، نمادی از تمدن و پیشرفت در شرق بود و در زمان خود، بهشتی برای بازرگانان و اندیشمندان به شمار می آمد.

با وجود پیشرفت های چشمگیر، چالش هایی نیز وجود داشت. به دلیل جمعیت زیاد و ساختمان های چوبی پرتراکم، شهر به شدت در برابر آتش سوزی آسیب پذیر بود. آتش سوزی های بزرگ در سال های ۱۲۰۸، ۱۲۲۹، ۱۲۳۷ و ۱۲۷۵ بخش های وسیعی از شهر را ویران کردند، اما سیستم پیشرفته مقابله با آتش، شامل برج های دیده بانی، سیستم های هشداردهنده و نیروی واکنش سریع متشکل از بیش از ۳۰۰۰ سرباز، به مهار این بحران ها کمک می کرد.

فتح توسط مغولان و روایت سیاحان جهان

در سال ۱۲۷۶ میلادی، هانگزو توسط ارتش مغولان به فرماندهی قوبلای خان محاصره و تصرف شد، که سه سال پیش از سقوط نهایی سلسله سونگ جنوبی بود. با این حال، هانگزو در دوران امپراتوری یوان نیز به عنوان یک مرکز اداری و تجاری مهم در قلمرو جنوبی مغولان باقی ماند.

شهرت هانگزو به حدی بود که سیاحان بزرگی از غرب را به خود جذب کرد. مارکو پولو، بازرگان مشهور ونیزی، که در اواخر قرن سیزدهم از هانگزو دیدن کرد، این شهر را بزرگترین شهر جهان و بهشت روی زمین نامید. او از ثروت بی نظیر بازرگانان، حجم عظیم کالاها و زیبایی های بی حد و حصر هانگزو شگفت زده شد و عظمت آن را در کتاب خود ثبت کرد. چندین دهه بعد، ابن بطوطه، جهانگرد مراکشی نیز در سال ۱۳۴۵ از هانگزو بازدید کرد و آن را بزرگترین شهری که تاکنون بر روی زمین دیده ام توصیف نمود. او از زیبایی دریاچه و تپه های سبز اطراف، و همچنین قایق های چوبی زیبا و پرچم های ابریشمی در کانال ها بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. این توصیفات، هانگزو را به یک شهر افسانه ای در ذهن مردم غرب تبدیل کرد و شهرت جهانی آن را دوچندان ساخت.

گنجینه های میراث جهانی یونسکو: جاذبه های بی بدیل هانگزو

هانگزو به دلیل داشتن چندین سایت ثبت شده در میراث جهانی یونسکو، یکی از مقاصد اصلی گردشگران فرهنگی و تاریخی است. این جاذبه ها، نه تنها زیبایی های طبیعی خیره کننده، بلکه ارزش های فرهنگی و تاریخی عمیقی را به نمایش می گذارند.

چشم انداز فرهنگی دریاچه غربی: قلب تپنده هانگزو

دریاچه غربی (West Lake)، بدون شک برجسته ترین نماد هانگزو و یکی از زیباترین مناظر طبیعی و فرهنگی چین است که در سال ۲۰۱۱ به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد. این دریاچه افسانه ای که از سه طرف با تپه های سرسبز احاطه شده است، ترکیبی بی نظیر از زیبایی های طبیعی (تپه ها، جنگل ها، چشمه ها) و عناصر باغ های سنتی چینی را به نمایش می گذارد. آب های زلال، پل های زیبا، پاگوداها (معابد طبقاتی) و جزایر کوچک، فضایی آرام و دلنشین را برای بازدیدکنندگان فراهم می کنند.

برجسته ترین نقاط دیدنی دریاچه غربی عبارتند از:

• پاگودا لیفنگ (Leifeng Pagoda): این پاگودای باستانی با چشم اندازی بی نظیر به دریاچه، در اساطیر و داستان های محلی چین جایگاه ویژه ای دارد.
• پاگودا بائوچو (Baochu Pagoda): بر بالای تپه بائوشی در شمال دریاچه قرار گرفته و یکی دیگر از نمادهای معماری سنتی هانگزو است.
• سه حوض منعکس کننده ماه (Three Ponds Mirroring the Moon): سه جزیره کوچک با فانوس هایی که نور ماه را منعکس می کنند و منظره ای جادویی به وجود می آورند.
• پل ها و مسیرهای تاریخی: مسیرهای بای جویی (Bai Juyi) و سو شی (Su Shi) که یادآور فرمانداران شاعری هستند که در توسعه و حفظ دریاچه نقش داشتند.
• معابد باستانی: معبد لینگ یین (Lingyin Temple)، یکی از قدیمی ترین و مشهورترین معابد بودایی چین با قدمتی حدود ۱۷۰۰ سال، و معبد یوعه فی (Yue Fei Temple) که یادبود ژنرال قهرمان سلسله سونگ، یوعه فی، است.
• چشمه ببر دونده (Running Tiger Spring) و مزارع چای لونگ جینگ: منطقه ای خوش آب و هوا که به خاطر چشمه های طبیعی و مزارع چای مشهور لونگ جینگ شهرت دارد.

کانال بزرگ چین: شریان حیاتی باستان

کانال بزرگ چین، که بخش هایی از آن از هانگزو عبور می کند، بزرگترین و قدیمی ترین کانال دست ساز جهان است که در سال ۲۰۱۴ به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شد. این کانال، نه تنها یک شاهکار مهندسی بی نظیر است، بلکه نقش حیاتی در توسعه اقتصادی و فرهنگی چین برای بیش از دو هزاره ایفا کرده است. قایق سواری در این کانال، فرصتی برای مشاهده زندگی محلی و معماری باستانی کنار رودخانه را فراهم می آورد و از میان خانه های سنتی، پل های سنگی قدیمی و آثار باستانی عبور می کند.

ویرانه های باستان شناسی شهر لیانگژو: پنجره ای به گذشته دور

ویرانه های باستان شناسی شهر لیانگژو (Liangzhu City)، که در سال ۲۰۱۹ به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد، در شمال غربی هانگزو واقع شده و نشان دهنده یک مرکز تمدنی پیشرفته در عصر نوسنگی است. این سایت باستان شناسی، شامل شهرهای باستانی، سیستم های آبیاری پیچیده و آثار یشمی نفیس، اطلاعات ارزشمندی درباره ریشه های تمدن چین و جوامع پیشاتاریخی این منطقه ارائه می دهد. بازدید از این ویرانه ها، به درک عمیق تر از قدمت و پیچیدگی های فرهنگی هانگزو کمک می کند.

فرهنگ و سنت های دیرین: روح هانگزو باستان

هانگزو فراتر از مناظر طبیعی و جاذبه های تاریخی، شهری با فرهنگی غنی و سنت هایی دیرین است که از گذشته های دور تا به امروز زنده مانده اند و روح این شهر باستانی را تشکیل می دهند.

ابریشم هانگزو: هنر باستانی و صنعت جهانی

هانگزو از دیرباز به عنوان یکی از مهم ترین مراکز تولید ابریشم در چین شناخته می شود و نقش کلیدی در جاده ابریشم ایفا کرده است. کیفیت بالای ابریشم هانگزو، آن را در سراسر جهان مشهور ساخته و به یکی از نمادهای فرهنگی شهر تبدیل کرده است. موزه ملی ابریشم چین، که بزرگترین موزه ابریشم در جهان است، به تاریخچه و فرهنگ ابریشم در این منطقه اختصاص یافته و بازدیدکنندگان می توانند با فرآیند تولید ابریشم و زیبایی های هنری آن آشنا شوند.

چای لونگ جینگ: نوشیدنی ارزشمند و میراث فرهنگی

چای سبز لونگ جینگ (Longjing Tea) که به چای چاه اژدها نیز معروف است، یکی از مشهورترین و گران بهاترین چای های چین و جهان است که ریشه در مزارع سرسبز اطراف دریاچه غربی هانگزو دارد. کشت و تولید این چای، از قرن ها پیش بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ و اقتصاد هانگزو بوده است. موزه ملی چای چین، که در دل مزارع چای لونگ جینگ واقع شده، دیدگاهی جامع درباره تاریخچه، انواع و نحوه تولید چای به بازدیدکنندگان ارائه می دهد. تجربه نوشیدن چای لونگ جینگ در کنار مزارع آن، یکی از لذت بخش ترین بخش های سفر به هانگزو است.

هنر، ادبیات و اپرای یوعه: تجلی خلاقیت

هانگزو همواره مهد شعر و شاعری بوده، به خصوص در دوران تانگ و سونگ، که شاعران بزرگی در اینجا زندگی کرده و الهام گرفته اند. ادبیات و هنر نقش پررنگی در فرهنگ این شهر دارند. اپرای یوعه (Yue Opera)، یکی از برجسته ترین فرم های اپرای چینی، ریشه در منطقه ژجیانگ دارد و در هانگزو نیز بسیار محبوب است. نمایش های فرهنگی باشکوهی مانند Impression West Lake که با الهام از تاریخ و مناظر دریاچه غربی طراحی شده اند، داستان ها و افسانه های هانگزو را به شیوه ای هنرمندانه به تصویر می کشند. نقاشی و خوشنویسی نیز از دیگر هنرهای سنتی هستند که در هانگزو رواج دارند و هنرمندان بزرگی را پرورش داده است.

غذاهای سنتی هانگزو: ضیافتی از طعم ها

آشپزی هانگزو، که بخشی از آشپزی ژجیانگ و یکی از هشت آشپزی اصلی چین محسوب می شود، شهرت فراوانی دارد. غذاهای هانگزو با ویژگی هایی چون تازه بودن، نرمی، لطافت، عطر دلنشین و طعم شیرین شناخته می شوند. مواد اولیه تازه، به خصوص ماهی های رودخانه ای از رودخانه یانگتسه، نقش مهمی در آشپزی این منطقه دارند. بسیاری از غذاهای معروف هانگزو، پشتوانه تاریخی و داستان های جذابی دارند.

برخی از غذاهای سنتی و معروف هانگزو عبارتند از:

• ماهی دریاچه غربی با سس سرکه (West Lake Fish in Vinegar Gravy): یک غذای کلاسیک و مشهور که طعمی شیرین و ترش دارد.
• گوشت خوک دونگ پو (Dongpo Pork): گوشت خوک آب پز شده با سس مخصوص که به سو شی، شاعر و فرماندار مشهور، نسبت داده می شود.
• میگو لونگ جینگ (Longjing Shrimp): میگوی تازه پخته شده با چای لونگ جینگ که طعمی منحصربه فرد و دلنشین دارد.
• مرغ گدا (Beggar’s Chicken): مرغی که در برگ نیلوفر آبی پیچیده شده و در خاک رس پخته می شود.

ضرب المثل های کهن: هانگزو در فرهنگ عامه

هانگزو آنقدر زیبا و دل فریب است که در ضرب المثل های چینی نیز جایگاه ویژه ای یافته است. یکی از معروف ترین ضرب المثل ها می گوید:

در بالا بهشت، در پایین سوژو و هانگزو (上有天堂،下有苏杭)

این ضرب المثل، هانگزو و سوژو را به زیبایی و شکوهی مشابه با بهشت تشبیه می کند. مارکو پولو نیز در توصیفاتش، سوژو را شهر زمینی و هانگزو را شهر بهشت نامیده است. این نشان دهنده تصویری است که هانگزو از دیرباز در فرهنگ و ذهن مردم چین و جهان داشته است.

ضرب المثل دیگری نیز وجود دارد که می گوید:

در سوژو زاده شو، در هانگزو زندگی کن، در گوانگژو غذا بخور، در لیوژو بمیر. (生在苏州，活在杭州，吃在广州，死在柳州)

این جمله به این معناست که سوژو به خاطر شهروندان زیبا و تحصیل کرده اش، هانگزو به خاطر مناظرش، گوانگژو به خاطر غذاهایش و لیوژو به خاطر تابوت های چوبی اش که گفته می شود از پوسیدگی جسد جلوگیری می کرده، مشهور بوده اند. این ضرب المثل ها به خوبی جایگاه فرهنگی و زیبایی های منحصر به فرد هانگزو را در طول تاریخ نشان می دهند.

هانگزو امروز: تعادل میان باستان و مدرن

هانگزو، با حفظ میراث باستانی و فرهنگی غنی خود، به یکی از مراکز پیشرفته و مدرن چین نیز تبدیل شده است. این شهر نمونه ای موفق از تعادل بین حفظ تاریخ و پیشرفت در عصر حاضر است. هانگزو امروز نه تنها به خاطر جاذبه های تاریخی اش شناخته می شود، بلکه به عنوان یک قطب فناوری و اقتصادی نیز مطرح است. شرکت های بزرگی مانند گروه علی بابا (Alibaba Group) و نت ایز (NetEase) در این شهر مستقر هستند و هانگزو را به سیلیکون ولی چین تبدیل کرده اند. این توسعه های مدرن، در کنار حفظ چشم اندازهای فرهنگی و طبیعی، به هانگزو هویتی منحصر به فرد بخشیده است.

برگزاری رویدادهای بین المللی مهم مانند اجلاس سران گروه G20 در سال ۲۰۱۶ در هانگزو، نشان دهنده توانایی این شهر در میزبانی رویدادهای جهانی و نمایش چهره ای ترکیبی از تاریخ کهن و پیشرفت مدرن است. شهر با پروژه های شهری هوشمند و تلاش برای دیجیتالی کردن اقتصاد، به یک شهر بدون نقدینگی تبدیل شده است و این رویکرد، هانگزو را در زمره شهرهای پیشرو در جهان قرار می دهد.

برنامه ریزی سفر به هانگزو باستانی: راهنمای عملی برای گردشگران

برای تجربه کامل جنبه های باستانی و فرهنگی هانگزو، برنامه ریزی دقیق سفر ضروری است. این راهنما به شما کمک می کند تا بهترین استفاده را از بازدید خود ببرید.

بهترین زمان سفر و نکات بازدید

بهترین زمان برای بازدید از هانگزو در فصل بهار (مارس تا می) و پاییز (سپتامبر تا نوامبر) است. در این فصول، آب و هوا دلپذیر است و زیبایی های طبیعی دریاچه غربی و باغ ها در اوج خود قرار دارند. بهار با شکوفه های گیلاس و پاییز با رنگ های طلایی درختان، مناظر بی نظیری را خلق می کنند. برای جابجایی در شهر، سیستم حمل و نقل عمومی هانگزو شامل مترو و اتوبوس ها بسیار کارآمد است. همچنین، سیستم اجاره دوچرخه عمومی، راهی عالی برای کاوش در اطراف دریاچه غربی و لذت بردن از مناظر است.

پیشنهاد می شود که حداقل ۳ تا ۴ روز را برای بازدید از هانگزو اختصاص دهید تا بتوانید جاذبه های اصلی را با آرامش کافی ببینید. یک برنامه سفر متمرکز بر جاذبه های باستانی و فرهنگی می تواند شامل موارد زیر باشد:

1. روز اول: کاوش در دریاچه غربی با قایق سواری، بازدید از پاگودا لیفنگ و معبد لینگ یین. پیاده روی در مسیر سو شی و تماشای غروب آفتاب.
2. روز دوم: بازدید از مزارع چای لونگ جینگ و موزه ملی چای چین. سپس بازدید از موزه ملی ابریشم و قدم زدن در بازارهای سنتی ابریشم.
3. روز سوم: گشت و گذار در کانال بزرگ چین با قایق. بازدید از ویرانه های باستان شناسی لیانگژو یا موزه سلسله سونگ جنوبی.

موزه ها و مراکز دیدنی دیگر

علاوه بر جاذبه های اصلی، هانگزو دارای موزه ها و مراکز فرهنگی دیگری نیز هست که هر کدام به نوعی به تاریخ و فرهنگ این شهر می پردازند:

• موزه داروهای سنتی چینی: تنها موزه تخصصی داروهای چینی در استان ژجیانگ که به معرفی طب سنتی چینی و گیاهان دارویی می پردازد.
• موزه کوره رسمی سلسله سونگ جنوبی: این موزه به نمایش سفال ها و سرامیک های تولید شده در دوران سونگ جنوبی می پردازد و اطلاعاتی درباره فناوری های باستانی ارائه می دهد.
• پارک ملی تالاب شی شی (Xixi National Wetland Park): یک منطقه طبیعی حفاظت شده که برای حفظ اکوسیستم تالاب و گونه های گیاهی و جانوری محلی تأسیس شده است.
• دریاچه چیاندائو (Qiandao Lake) یا دریاچه هزار جزیره: دریاچه ای مصنوعی با بیش از هزار جزیره کوچک که مناظر خیره کننده ای را به وجود آورده است.

نتیجه گیری: سفری فراموش نشدنی به قلب تاریخ چین

هانگزو، با ترکیبی بی نظیر از زیبایی های طبیعی، تاریخ عمیق و فرهنگ غنی، یکی از مقاصد سفر فراموش نشدنی در چین است. از دریاچه غربی آرام و دل فریب تا کانال بزرگ پرجنب وجوش و معابد باستانی باشکوه، هر گوشه از این شهر داستانی برای گفتن دارد.

این شهر باستانی نه تنها یک مقصد گردشگری است، بلکه پنجره ای به سوی قلب تاریخ و تمدن چین محسوب می شود. بازدید از هانگزو، تجربه ای است که در آن می توان ردپای امپراتوران، شاعران، بازرگانان و مردمان عادی را در گذر زمان دنبال کرد و روح بهشت روی زمین را درک نمود. هانگزو، شهری است که شما را به سفری در زمان دعوت می کند تا عظمت و زیبایی چین کهن را با تمام وجود حس کنید.