رونمایی از کتاب «به رنگ کاغذ کاهی»؛ روایت مستندی از زندگی شهید سید حسین صدری

به گزارش خبرگزاری هنر برتر مراسم رونمایی از کتاب «به رنگ کاغذ کاهی» و یادواره سردار شهید سید حسین صدری به قلم سیده مریم سادات گوشه شب گذشته هفتم اسفند ماه در سالن ایوان شمس برگزار شد.  

این بزرگداشت و رونمایی از کتاب شهید به همت خانواده شهید و پایگاه بسیج مسجد مسلم بن عقیل منطقه نازی آباد برگزار شد.

بعد از تلاوت قرآن مهندس سید مهدی صدری برادر شهید درباره فضایل اخلاقی سید حسین گفت: «سید حسین بدون داشتن استاد و بدون گذراندن کلاس های اخلاق و صرفا از طریق آموزه های در دسترس همگان همانند قرآن و نهجالبلاغه به گونه ای خودساخته شده بود که در همان برخورد اول در ذهن می ماند و در دل جای می گرفت. خصوصیات اخلاقی و رفتاری سید حسین در اطرافیانش تاثیر گذار بود. همواره از او پاکی و نیک اندیشی تراوش می کرد. قائل به انجام وظیفه بود و اگر حرکتی می کرد که قابل تحسین بود دوست نداشت تحسین و مطرح شود و خودش را پنهان می کرد. عزت نفس مناعت طبع ادب بی اندازه تواضع و فروتنی جزو صفات بارزشبود. همه اش جاذبه بود با آن لبخند ملیحی که همواره بر لب داشت. هیچکس هیچگاه کلام یا رفتار تندی از او ندید. رفتار و کلام سید حسین علیرغم سن کمی که داشت شاخصی است جهت فهم بهتر اوضاع زمانه. هنگامی که در این وانفسای زندگی با جبهه گیری علیه همدیگر بداخلاقی های سیاسی تبلیغات و برندینگ برای خویش و اطرافیان مواجه می شویم افسوس می خوریم که چقدر جای سید حسین ها در این کشور خالی است تا بدون ریا هیاهو و چشمداشت به این ملت مظلوم خدمت کنند.

در ادامه مراسم پس از خواندن بخشی از کتاب   مسعود موذندوست و همرزم شهید سید حسین صدری تأکید کرد: شهید صدری رفتارش داخل و خارج جبهه هر دو بر اساس ایمان بنا نهاده شده بود. زندگی داخل جبهه واجب و الزام برایش بود و به قول خودش واجب به توان ۲ البته زندگی بیرون جبهه گرچه اینگونه نبود اما توأم با کار های زیاد و تقوای بسیار بود. ایمان ما اگر سینوسی بود ایمان ایشان مستمراً در حال افزایش بود. مسلمانان مسلمانان مسلمانی ز سر گیرید/ ز نو هر لحظه ایمان تازه گردان.

او در ادامه سخنانش تصریح کرد: شهید صدری با استفاده از نعمت خدادادی خودش یعنی داشتن هوش ریاضی بالا و تجزیه تحلیل مسائل و داشتن حس زیبا شناختی با توجه به هنر خطاطی و توجه به مفاهیم ادبی معرفت شناسی و تفکر دینی ایمانی و اخلاقی را بشدت دنبال و عمل میکرد. سید حسین در وصیت نامه اش می گوید: من تحمل پاسخگویی در آن دنیا را ندارم. بار ها همین را به من گفته که تحمل جواب دیگران در آن دنیا را ندارم. خشیت ترس و اضطراب از کاهش ایمان و از سویی تلاش و امید برای افزایش آن و توجه به تفکر کردن به آیات و احادیث و به دست آوردن انگیزه برای افزایش ایمان بطور مستمر از صفاتش بود.

موذن در ادامه خاطر نشان کرد: شهید صدری به شدت علاقه مند به درسآموختن از دیگران بود. بر اثر کار زیاد نوار های حاج آقا مجتبی و یا دیگران را حین کار گوش می داد. به صحبت های دیگران بسیار توجه میکرد. بیشتر گوش می داد تا حرف بزند. شهید بی ادعا در کنار ما بود و همین بهترین هدیه برای ما بود به محض اینکه چیز جدیدی یاد می گرفت بدنبال انجام آن بود. مثلاً یکدفعه یک جمله ای از شهید رجایی دیده بود و زندگی اش را با آن جمله تطبیق و خود واقعی اش را نشان می داد همانطور که بیشتر گوش می داد تا حرف بزند اما فعال بود و با ملاحظه حرف می زد خصوصا در مورد افراد کار کردن را عبادت می دانست کتاب می خواند آموزش دیدن را خیلی دوست داشت اما زندگی ایمانی خودش را موکول به آن نمی کرد نیاز ها و خواسته هایش را خوب کنترل می کرد مثبت اندیشی داشت اما ساده اندیش نبود با دیگران هم دلی داشت و درد دل ها را گوش می داد. متعهد به رشد فردی بود و برای این موضوع تلاش می کرد در جبهه یا بیرون جبهه عهد ها و نذر های خود را اجرا می کرد و رعایت می کرد گرچه بسیار زحمت داشته باشد.

در ادامه مراسم با حضور مادر و پسر شهید از کتاب رونمایی شد.

سپسسردار عباس شیخی نژاد از همرزمان شهید بخشی از خاطراتش را در ادامه گفت: یک روستای بزرگ بین ما و عراق به نام گور سفید بود. خالی از سکنه شده بود. روستای معروفی است که اکنون هر کس بخواهد قصر شیرین برود حتماً از کنار روستا میگذرد. من و سیّد حسین به همراه یک گروه به آن جا رفتیم. گروه شناسایی ویژگی های خاصی می خواهد و فوت و فن خودش را دارد. فکر کردیم روستا کاملاً خالی است. روز بود. خانه ها و کوچه ها را یکی پس از دیگری می رفتیم غافل از این که عراقی ها در یک خانه دو طبقه انتهای روستا دیده بان داشتند. آنها یکدفعه شروع کردند به زدن ما. وقتیبه سمت ما شلیک می کردند همه به سمت خانه ها پناه می گرفتیم. هر کس جایی می دوید. اما آن جا سیّد حسین را خوب شناختم. او مثل پدریبود که انگار ده تا بچه دارد که در معرض خطرند. ما اوّلین بارمان بود کهبا سیّد حسین شناسایی می رفتیم و با خمپاره هایی که می زدند ترسیدهبودیم. سیّد حسین جوان کم سنّ و سالی بود اما نشان داد چه آدم بزرگی است. ایستاده بود و همین طور که کلاش روی شانه اش بود می گفت: «شیخی بدو تو اون خونه» و به دیگری می گفت:” بخواب زمین. ” خودش هم انگار نه انگار که خمپاره می زنند همین طور راه می رفت و ما را هدایت می کرد. کانالی آن جا بود و بچّه ها را به سمت کانال هدایتکرد و در آخر خودش هم کنار آنها رفت. آن جا دیدم چقدر سیّد حسینبزرگ است. خمپاره با تیر فرق می کند. وقتی زمین بخورد ۵۰ تا ترکش می زند. او وسط خمپاره ایستاده بود و ما را هدایت می کرد. وقتی در تلویزیون تصویری از سردار سلیمانی دیدم که نشان می داد اسلحه را روی دوشش گذاشته و آرام و با طمأنینه راه می رود یاد سیّد حسین می افتم و این که این گونه با اقتدار ما را سرو سامان داد.»

جواد خیر آبادی از دوستان هم محله ای سید حسین نیز در این مراسم افزود: سید حسین خیلی خاص بود. او از همان ابتدا با دیگران فرق داشت. بعد از شهادتش متوجه شدم برای همین بوده که انتخاب شده است. او شهید زندگی کرد و شهید هم شد. او یک ذره در کار هایی که انجام می داد احساس خستگی نمی کرد. گنبد مسجد سیدالشهدا محراب مسجد مسلم بن عقیل و سر در نمازخانه مدرسه شهید بهشتی از آثار زیبای هنر خوشنویسی او بود که با حسن خلق و سعه صدر انجام داد. او حتی یک ریال هزینه بابت رنگ و کاری که انجام داد نگرفت. او دقت کافی در کارش داشت و در مسجد بین رفقا متانت و ملیح بودنش او را آدم دوست داشتنی کرده بود تا حدی که آدم دوست داشت پیش او بماند. او بسیار متعهد بود. در مدرسه ما معلم ریاضی بود. قبل از رفتن به جبهه مطالبی که به دانش آموز می خواست ارائه کند را قبل از جبهه رفتن به مدرسه می داد و اصلا نمی گفت می خواهم جبهه بروم و به من ربطی ندارد.

در پایان سیده مریم سادات گوشه نویسنده کتاب در خصوص پروسه نوشتن کتابش گفت: هفت سال ابتدای زندگی ام حیات سید حسین را درک کردم. او آنقدر جاذبه داشت که تصویر خاص و به یاد ماندنی اش در ذهن و روحم تا ابد ساری و جاری است. اما علت اصلی نوشتن این کتاب این بود که فرزندم وقتی بزرگ شد متوجه شدم شهدا برای نسل دهه نودیبسیار غریبه اند و آنها درک درستی از شهدای دفاع مقدس ندارند. ما بعد از گذشت سال های بسیار از جنگ ایران و عراق هنوز در زمینه ادبیات دفاع مقدس و خلق آثار فاخر ادبی و سینمایی کمبود بسیاری داریم و هنوز نتوانستیم کاملاً در مقابل تولید محتوا و آثار غرب در حوزه ادبیات و فیلم و سریال های جذاب کودک در حوزه دفاع مقدس و شهدا رقابت کنیم.

او در ادامه خاطرنشان کرد: برای نگارش کتاب مصاحبه های بسیاری گرفتم و از نظر سیر و توالی زمانی در کنار هم قرار دادم و با هم رزمان خانواده و دوستان دوران کودکی و هم محلی شهید صحبت کردم. این پروسه هشت سال طول کشید. آن هم به خاطر این بود که سید حسین در طی دوران جنگ عادت نداشت از خود ردی به جا بگذارد.

سادات گوشه در ادامه درباره روش نوشتن کتاب تأکید کرد: روش پژوهش و نگارش کتاب انتقادی بود. من اول اطلاعات را در قالب مصاحبه جمع آوری کردم و بعد با خواندن دست نوشته های سید حسین و خاطراتش و نیز منابع دست اول یعنی سخنان همرزمانش که در وقایع حضور داشتند برخورد انتقادی داشتم. یعنی هر آنچه که منابع دست اول را نقض می کرد حذف کردم. گاهی در خلال کار افرادی می گفتند از سید حسین قدیس نساز! یا از او چیزی که سند ندارد را نگو! ولی سند وجود داشت و مشخص شد این افراد شناختی نسبت به سید حسین نداشتند.

این نویسنده و روزنامه نگار در ادامه خاطرنشان کرد: قرار نیست در این کتاب رستم یلی بود در سیستان را ارائه دهم. او انسانی بدون ادعا بود که خیلی برای مردم کار کرد. برای خیلی ها معلم بود اما وقتی چهره او را در کتاب می بینید با یک جوان بسیار کم سن و سال مواجه می شوید. او راه ۷۰ ساله را در ۲۴ سال طی کرد و شهید شد. این کتاب تحت لایسنس یا ملاحظات و مصالح هیچ نهاد و دسته و حزبی تدوین و تهیه نشد. خیلی ها برای انتشار کتاب سعی کردند تحت لایسنس خود آن هم با هزینه رایگان چاپ کنند ولی ما ترجیح دادیم چیزی که مورد رضایت خود شهید است را انجام دهیم و صفر تا صد کار نشر را خودمان انجام دادیم.  

گفتنی است در پایان مراسم کلیپی از شهید سید حسین صدری به نمایش درآمد.