کارشناسان در گزارشی تازه نحوه عملکرد داروهای کاهش وزن نظیر «اوزمپیک» «ویگووی» و «مانجارو» و عوارض جانبی آنها را توضیح و به پرسش هایی درباره بازگشت وزن پس از قطع دارو پاسخ می دهند.
به گزارش هنر برتر به نقل از افکار نیوز دو داروی «سماگلوتاید» با نام تجاری «ویگووی» و «تیرزپاتید» با نام تجاری «مانجارو» در بازار عرضه می شوند همچنین داروی «سماگلوتاید» با نام تجاری «اوزمپیک» در درمان دیابت استفاده می شود.
هر دو داروی ویگووی و مانجارو هر هفته به پوست بالای بازو ران یا معده تزریق می شوند. این داروها با الگوبرداری از هورمون «پپتید شبه گلوکان -۱» یا «جی ال پی-۱» که سرکوب کننده اشتها است عمل می کنند. این هورمون پس از خوردن غذا در معده ترشح می شود و احساس سیری ایجاد می کند.
داروی مانجارو همچنین بر هورمون دیگری به نام «پلی پپتید انسولین تروپیک» (insulinotropic polypeptide) وابسته به گلوکز (GIP) تاثیر می گذارد که متابولیسم و تنظیم تعادل انرژی را سبب می شود. وزن افرادی که این داروها را تزریق می کنند معمولا در عرض چند هفته کاهش می یابد. طبق نتایج کارآزمایی های بالینی مصرف کنندگان ویگووی پس از یک سال مصرف این دارو به همراه تغییرات رژیم غذایی و ورزش می توانند شاهد کاهش ۱۰ درصد از وزن کلی بدنشان باشند.
عوارض جانبی داروهای کاهش وزن
شایع ترین عوارض جانبی این داروها احساس بیماری استفراغ نفخ یبوست و اسهال است و برخی از افراد هم ریزش مو را گزارش کرده اند. این عوارض جانبی برای بسیاری از افراد قابل کنترل و کوتاه مدت است اما برخی به دلیل همین عوارض مصرف داروها را متوقف کرده اند. در موارد نادر مشکلات کیسه صفرا کلیه و افسردگی هم گزارش شده اند. اگر داروها تحت نظر پزشک و متخصص تجویز نشوند این عوارض ممکن است خطرناک باشند.
اگر مصرف دارو را قطع کنیم چه اتفاقی می افتد؟
به گزارش ایندیپندنت این خطر که فرد دوباره با افزایش وزن مواجه شود همیشه وجود دارد زیرا توقف دارو به معنای بازگشت هوس های غذایی است. برهمین اساس کارشناسان توصیه می کنند افراد هم زمان با مصرف دارو سبک زندگی سالم یعنی تغییرات در رژیم غذایی و تمرینات بدنی را آغاز کنند تا عادت های سالم ماندگار را وارد زندگی شان کنند. «وس استریتینگ» وزیر بهداشت انگلیس در مورد وابستگی به این داروها هشدار می دهد. تحقیقات نشان داده است عمده وزن کاهش یافته افراد حدود یک سال پس از قطع دارو بازمی گردد.
شاخص توده بدنی سالم و چاقی
اصطلاح چاق برای افرادی به کار می رود که در بدنشان چربی اضافی دارند و با اندازه گیری شاخص توده بدنی (بی ام آی) یعنی تقسیم وزن بزرگسال بر مجذور قد مشخص می شود. این شاخص توده بدنی عبارت است از:
شاخص توده بدنی زیر ۱۸.۵ محدوده کم وزن را نشان می دهد.
شاخص توده بدنی ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ محدوده وزن سالم را نشان می دهد.
شاخص توده بدنی ۲۵ تا ۲۹.۹ محدوده اضافه وزن را نشان می دهد.
شاخص توده بدنی ۳۰ تا ۳۹.۹ محدوده چاق را نشان می دهد.
شاخص توده بدنی ۴۰ و بالاتر محدوده چاقی شدید را نشان می دهد.
افرادی که پیشینه آسیایی چینی خاورمیانه آفریقایی یا آفریقایی-کارائیبی دارند باید از شاخص توده بدنی کمتر برای ارزیابی چاقی استفاده کنند و شاخص ۲۳ تا ۲۷.۴ جزو اضافه وزن و ۲۷.۵ و بالاتر در محدوده چاق قرار می گیرند. البته این اندازه گیری محدودیت هایی دارد. برای مثال افرادی با عضلات قوی ممکن است شاخص توده بدنی بالایی داشته باشند در حالی که چاق نیستند اما روی هم رفته این روش برای ارزیابی چاقی در اکثر افراد مفید است.
پایان خبر هنر برتر
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "داروهای لاغری چه اثراتی دارند؟" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "داروهای لاغری چه اثراتی دارند؟"، کلیک کنید.
