پروژه جعل – هنر برتر

حشاشین مصداق کاملی از پروژه از آن خودسازی و جعل حقیقت در راستای تاریخ سازی است؛ سریالی که بر مبنای مفاهیم خاصه جریان قدرت غرب و با بودجه مستقیم صهیونیست ها در سینمای به اصطلاح مصر ساخته و پرداخته می شود؛ اثری که ماحصل همان رفتار سازمان یافته در جهت میل به خواسته های معین است، محصولی که در شش ماه از آب و گل در می آید و میلیون دلاری خرجش کرده اند.

به گزارش هنر برتر، جام جم نوشت: انسان همیشه به دنبال فضیلت هایی است که برای رسیدن به آنها ازهیچ رذیلتی دریغ نمی کند. این شاید همان وسوسه میانبر زدن برای رسیدن به هدف جلوه کند اما در حقیقت همه چیز ازیک معنا نشات می گیرد و آن معنای امر رذیلانه است؛ فلسفه ای که نباید به اهداف و مقاصد و ارتباطش با امر رذیلانه تنزل داده شود. به عبارت ساده مقاصد شر تنها زاییده امر رذیلانه اند نه عامل تحریک آن در انسان؛ فلسفه ای که می تواند سرنخی برای کشف یک جنایت خاموش باشد؛جنایتی که درواکنش به سریال پررمزوراز «حشاشین» تصمیم به نوشتن راجع به آن می کنم.

بگذارید به قرن ها پیش بازگردیم، دقیقا درهنگامه اولین چکاچک شمشیر درمیدان جنگ های صلیبی.ریشه اولین تحولات امررذیلانه در برخورد مستقیم را همین جا می شود رهگیری کرد؛جایی که ازهردو جبهه درگیر جنگ، شالوده ای ازشایعه وحقیقت درهم تنیده و به خورد دیگری داده می شود تا در رقابتی سهمگین هرکدام بتوانند نقشی صریح تر بر نمایندگی حق را ایفا کنند.شفافا منظور نظر نگارنده بحث راجع به احقاق حق در جبهه های جنگ های صلیبی نیست بلکه این دوره به عنوان مطلع بسیاری از دوغ و دوشاب های جعل حقیقت برای تاریخ سازی مدنظر است؛چیزی که براساس مستندات ونقل تحلیلگران تاریخی درجبهه صلیبیون به عنوان امری سازمان یافته غیرقابل انکار است؛ امری که همان طورکه گفته شد در دانش اطلاعاتی امروز اصطلاح سازمان یافته بر آن نهاده می شود؛ سازمان یافته به معنای استوار بر زیرساختی متشکل از روابط و دکترین طراحی شده مختص رسیدن به هدفی خاص درقالب عملکردهایی هماهنگ و هدفمند،جعلی سازمان یافته که طی آن پروژه ازآن خودسازی هماره مفهومی مورد تاکید و مهم بوده است ، ردپای این از آن خود کردن را می توانید ازسرقت دانش جهان اسلام تا ربودن زمین های بومیان آمریکاواشغال فلسطین تا همین امروز رهگیری کرد. 
   
صلیبیون، از گذشته تا امروز
همان طور که گفته شد ریشه انتقال عادات و دکترین جرایم سازمان یافته غرب را می توان در اولین ابداعات صلیبیون دانست که در انتقالی سری و محرمانه از طریق تادیب نسل اربابان بالادست سیستم فیودالی تا اروپای پیشامدرن و قلب تقدیس و توصیل قدرت مفسدانه آن یعنی بریتانیای کبیر طی طریق کرده است؛ بریتانیایی که براساس اطلاعات و مطالعات خاص و عام پدر معروف استعمار نوین نام می گیرد، جزیره ای که آفتاب غصبی اش بر آسمان خیلی ها تابیده و می تابد. مدینه فاضله اول فضایی را تصور کنید که فشار هژمونی نوخاسته اسلام چنان معادلات پیشین جهان غرب را درنوردیده که عملا طبقه اشراف و روحانیت مسلط بر امور دست به فروپاشی از درون زده است و جذام فساد گسترده در این طبقه گریبان جنگ و انتقال نیرو و ثروت به میدان را گرفته است.

شرایطی مملو از فلاکت، رسوایی و مرگ. در یک سو جریان قدرت پنهان کلیسا در فرهنگ دالانی و زیرزمینی خویش و در سوی دیگر اربابان اشراف زاده تشنه حفظ قدرت که سال ها در فساد و تجمل و توحش بی رقیب فیودالی ریشه دوانده اند. ماحصل ترکیب این دو با هم چیزی شد که جهان امروز را براساس تسلط بر جریان ثروت و رسانه می چرخاند؛ جریانی که براساس موارد ژیوپلیتیکی و منابع مورد نیاز و البته نقش بی چون و چرای امپراتوری بریتانیا از ابتدا در جغرافیای فرهنگ صلیبی، تمرکز حساسی را در بریتانیا تشکیل داد، به گونه ای که بریتانیای اروپای پیشامدرن و گذر کرده از عصر صلیبی عملا قرارگاه اصلی غرب و مدینه فاضله جریان صلیبیون برای فرماندهی و ارسال سیاست ها شد. جریانی که بعدها در انگلستان ثانی به آمریکا به عنوان مدینه فاضله دوم نگاه کرد و در آخرین تکمله خود، اسراییل را بر خاک های اشغالی بنا نهاد؛ جریانی حاکم متشکل از اربابان و روحانیون مسلط که تجربه سال ها خونخواری و البته رویارویی با مسلمانان و از آن خودسازی بسیاری از منابع همچون دانش های عینی و غیرعینی، علوم ماده و فراماده توانستند به تمکنی بیش از پیش دست یابند؛ جریانی که اروپای مدرن را پایه ریزی کرد و جهان خاصه خویش را در قالب همان حکمیت آمرانه زیرزمینی و   چند لایه کلیسا که فضایی مبهم و مرموز را ایفا می کرد بنا نهاد. جهانی که به رسم عتیق صلیبیون واقعیتش مرکبی از حقیقت و دروغ است تا بتواند حقیقت القایی خود را جایگزین حقیقت واقع کند. جایی که حقیقت واقع در نقابی اجباری از تیوری توطیه گم می شود و جایش را حقایق القایی و سطحی مد نظر اربابان می دهد. 
   
چرا حشاشین؟ 
درپاسخ آن که چرا در واکنش به سریال حشاشین این نوشته را نوشته ام،باید تصریح کنم که حشاشین مصداق کاملی از همان چیزی است که از آن به عنوان پروژه از آن خودسازی و جعل حقیقت در راستای تاریخ سازی نام بردم؛ سریالی که بر مبنای مفاهیم خاصه جریان قدرت غرب و با بودجه مستقیم صهیونیست ها در سینمای به اصطلاح مصر ساخته و پرداخته می شود؛ اثری که ماحصل همان رفتار سازمان یافته در جهت میل به خواسته های معین است، محصولی که در شش ماه از آب و گل در می آید و میلیون دلاری خرجش کرده اند.

شاید از خودتان بپرسید چرا سینمای مصر؟ باید درجواب بگویم که مصر وجریان های خفته در خاک غرب و نظم نوینش در آن پیوندی دیرینه با یکدیگر دارند که ریشه در عقاید کابالیستی و پروژه ایجاد رشته های عقایدی غرب براساس تاریخ مصر دارد. در حقیقت تاریخ باستانی مصر و ماوراءالنهر به عنوان بستری مورد علاقه و مهیا از نظر پتانسیل برای ریشه گذاری عقاید جدید و انحرافی تاریخ سازی شده مد نظر جریان قدرت غرب مورد توجه است؛ موضوعی که صحبت راجع به زوایا و ابعاد آن در حوصله بحث فعلی نمی گنجد.

بنابراین مصر به عنوان یکی از اصلی ترین نقاط سرمایه ریزی جریان قدرت در منطقه ماوراءالنهر محسوب می شود؛ جغرافیایی که براساس گزارشات اطلاعاتی دارای چندین و چند شاخه فعال به عنوان بازوی جریان غرب است؛ جایی که به راحتی می تواند بهترین نقاب برای ساخت اثری هدفمند باشد. سریع السیر بودن ساخت چنین پروژه ای ردپای دیگر مختص جریان قدرت است؛ جریانی که ارباب بی چون و چرای رسانه، مبدع و مرسل آن است و در شش ماه پروژه حاضر و آماده تحویل مارکتش می دهد. 
   
حشاشین چه می خواهد؟ 
باورتان بشود یا نه، تنها ابزار برنده غرب همین رسانه است. شاید از نظرتان ساختن یک سریال برای ایجاد رفرنس تاریخی امری مجهول و نامعقول باشد اما کافی است نگاهی به اطراف تان بیندازید، جایی که منبع اطلاعات کودکان مان به جای کتاب و تحقیق و تفحص و آن همه زحمت که معمولا نیاز به علم تحلیل دیتا و دانستن چندین زبان دارد، می شود گوگل و انیمیشن و سریال، انتظار دارید 20 سال بعد آنچه در ذهن ها می ماند و در تاریخچه سرچ موتورهای جست وجو بالا می آید، نگاه زاویه دید تحلیلگران راستین مایه با سواد باشد یا تصاویر مهیج و دیتای مانده از امثال حشاشین؟ بنابراین انکار آن که رسانه یگانه تیغ برنده جریان غرب برای تفهیم مفاهیم خویش و تاریخ سازی است امری محال است، جایی که پروژه جعل حقیقت در حشاشین پا روی مفاهیمی از جنس تاریخ نظامی و تاریخ شیعی ایرانی می گذارد. از چریک نخبه تا داعشی متوحش آنچه در جعل تاریخ نظامی ایران و مفهوم اخص رزم ایرانی در حشاشین بر آن تلاش شده، خط زدنی عمدی بر نام ایران به عنوان اولین مبدع جنگ چریکی در جهان و تنزل آن به امر تروریستی است، جایی که براساس مستندات مطالعاتی نیروهای تادیبی حسن صباح نیروهایی زبده، نخبه و مقید به اصول اخلاقی شیعی بوده اند، نیروهایی که زهد و ریاضت پایه اصلی آموزش های ایشان بوده است، نیروهایی که در جهت ماموریت های سری و سخت خود حتی از تزویج هم سر می پیچیدند تا آمادگی روحی و جسمی خویش را شبانه روز در جهت ماموریت ها حفظ کنند، حالا این را بگذارید در برابر عیاشانی چاقو به دست که حشاشین برای تان تصویر می کند که تمام خواست و طلب شان زن و زیور و شراب و مخدر است. جالب تر روایات ساختگی انگلیسی زبان های تاریخ نویس و جهانگرد است ؛ همچون فیتزجرالد و مارکوپولوی جعلی که آن قدر دروغ می گویند که نمی توانم همه شان را یک جا برای تان نقل کنم، از ربط دادن نیروهای صباح به نام غلط حشاشین به معنای دون مایه بگیرید تا ربط دادن خود کلمه حشاشین به کسانی که حشیش مصرف می کردند تا به دل خطر بزنند، فارغ از این که گذشته از منابع مسلم و صحیح راجع به تاریخ پربار ایران نباید نادیده گرفت که حسن صباح و نیروهایش ایرانیانی بودند برخاسته از روحیه ضداستعماری و آزادیخواه که علاوه بر آن مقیدات شیعی نیز داشته اند، همان طور که در تاریخ نظامی ایران حتی در شاهنامه از زبان رستم می خوانیم که روهام را به دلیل باده به دست بودن مورد شماتت قرار می دهد و مرد رزم را ننگ می داند که دست بر عیاشی برد؛ حال اینها را بگذارید کنار آزادیخواه بودن و شیعه بودن شان که نقل مسلم است که بسیار زاهد بوده اند، علاوه بر اینها کدام عقل سلیمی می پذیرد که چنان ماموریت های دشواری را بشودیک عده لات عیاش نشیه انجام داده باشند، ماموریت هایی که به استناد تاریخ لرزه بر اندام حاکمان خونخوار انداخته بود. پس آنچه در سریال موهوم حشاشین پیگیری می شود؛ جعل این حقایق است که ایران اسلامی مبدع اولین واحدهای چریکی نخبه در جهان است، جعل این حقیقت که ایران اسلامی  نقشی بی بدیل در تاریخ نظامی جهان و تولید سیاست های چریکی داشته و دارد، نقشی که همچنان ایران به عنوان طراح جنگ و معمار بی بدیل موازین بدیع جنگ چریکی درجهان بازی می کند وغرب سعی دروصله زدن آن به نیروهای دمپایی به دست خود، چون داعش و جیش العدل و امثالهم دارد و از طریق جعل تاریخ سعی بر آن دارد ایران را مبدع تروریست های عیاش و متوحش معرفی کند. 
   
داعش، دکترین شکست خورده جریان قدرت
جالب اینجاست که بدانید پروسه تامین و تجهیز گروهک هایی همچون داعش و دیگر گروه های تروریستی یک از اصلی ترین دکترین جریان قدرت علیه قدرت چریکی ایران در خاورمیانه و جهان بود که نه فقط نتوانست نقش خود را ایفا کند، بلکه چنان آتش کبریتی زیر نسیمی ملایم از شیربچه های ایرانی در خاورمیانه خاموش شد، پروسه ای که قرار بود برای ما قد علم کند اما همان قدر که غرب را تخریب کرد، قدرت نمایی ما را بالا برد، حربه ای که چنان توسط قدرت معادله چینی ما در میدان خفه شد که تمام اهدافش در خاورمیانه محدود و به بهانه فعالیت پایگاه های آمریکایی، پروسه ای که منجر به توقف غرب در استراتژی های تدوینی خود شد و باعث گردیدغرب تن به جنگ غزه در اسراییل بدهد تا شاید بتوانداهدافش راازآن طریق پیش ببردکه باز هم در خطای محاسباتی شان با سد ایران وسیلی محکم بعدی درقالب وعده صادق روبه رو شدند،چیزی که آنها را دربازی پیچیده تر ازپیش انداخت.  داراماتیزه ای که رنگ و لعاب جاعلان است. مجموعه حشاشین که محصولی میلیون دلاری وحاصل همکاری چندین کشور با یکدیگر است که همچون دیگر محصولات رسانه غرب در پس رنگ و لعاب اکشن و هیجان و کیفیت تصویربرداری اش آنچه می خواهد را بادمل های چرکینش به خورد مخاطب می دهد،خوراندنی که حتی مخاطب عامه هم متوجه حس بدولزجش می شود، اثری که غلو می کند و دروغ های صد من یک غازش رادرپس صحنه های عاشقانه و اکشن های مهیج و توفانی پنهان می نماید. 

چرا زبان عربی و چرا رمضان؟ 
جالب این است که جریان غرب تصمیم گرفت این اثررا بازبان عربی ودرماه رمضان برای مخاطب عرب پخش کند،یعنی در زمانی که بیشترین تمرکز بر اثر ازجانب مخاطبی که با فرهنگ ایرانی بیگانه است وجود دارد، امری که منجر به مورد توجه قرار گرفته شدن و پسندیده شدن اثروهمچنین اسم درکردن آن می شود،حال آن که بیش ازنیمی ازجماعت عرب زبانش می توانند وهابی هایی باشند که خصومتی گره خورده با ایرانی شیعه دارند که حتی در صورت فهمیدن دوغ ودوشاب سریال خوش شان هم می آید که لجنزار به تصویر کشیده شده توسط غرب را به تماشا بنشینند و تبلیغش کنند که خود امری حساب شده درجهت توفیق عمل آنهاست.  آنچه می ماند حقیقت است. لجاجت شاید بزرگ ترین خصیصه جریان قدرت باشد. ازهرچه بگذرندوهرچه بخواهند خودشان را پنهان کنند لجاجت شان با نظم هستی را نمی توانند پنهان کنند، لجاجتی که منجر به این می شودکه هرچه می بینند آخر تیرشان به سنگ می خورد و به استناد آیه صریح قرآن مکر خدا بر مکرهای شان فایق می آید.بازهم عبرت نمی گیرند و چنانچه قرآن می فرماید انگار که از خشم دست بر گلوی خویش انداخته اند. همچنان در لجاجت خود حیرانندواین حیرانی آنها را بازمی دارد از آن که بفهمند تاریخ ایرانی ـــ اسلامی را با رسانه و بازی تصویر نمی توان به گیجی کشاند، چراکه ما همچنان ایستاده ایم و میدان امروز گویای آن چیزی است که ما و آنها در چنته داریم. میدانی که رستم تیغ به دست ماییم و توران بازی انداز که فردوسی ازآنها بسان شیون کنان شوی مرده یاد می کند آنها، حالا شما بگویید هیبت رستم پیروز است یا بازی اندازی آنها… . 

پایان خبر هنر برتر