ورزشگاه های میزبان جام جهانی روسیه

جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه در ۱۲ ورزشگاه مدرن و بازسازی شده در ۱۱ شهر مختلف این کشور برگزار شد که هر یک با معماری خاص و تاریخچه ای منحصربه فرد، صحنه ساز لحظات به یادماندنی برای میلیون ها هوادار فوتبال در سراسر جهان بودند. این رویداد بزرگ، نه تنها اوج هیجان ورزشی را به نمایش گذاشت، بلکه میراثی پایدار از زیرساخت های عظیم و جاذبه های معماری را برای روسیه به ارمغان آورد. از قلب تپنده مسکو تا سواحل دریای سیاه و کرانه های ولگا، هر ورزشگاه داستانی از بلندپروازی، نوآوری و عشق به فوتبال را روایت می کند. این مقاله به بررسی جامع و دقیق هر یک از این ورزشگاه ها می پردازد و جنبه های تاریخی، معماری، مشخصات فنی، بازی های مهم برگزار شده و وضعیت کنونی آن ها را تشریح می کند تا منبعی کامل برای علاقه مندان به فوتبال، گردشگران و پژوهشگران باشد.

در ادامه، خلاصه ای از مشخصات این ورزشگاه های باشکوه را در قالب یک جدول مشاهده می کنید که دیدی کلی از ویژگی های مهم آن ها ارائه می دهد:

نام ورزشگاه (فارسی)	نام ورزشگاه (انگلیسی)	شهر میزبان	ظرفیت اصلی (جام جهانی)	سال افتتاح/بازسازی	هزینه ساخت (تقریبی)	بازی های مهم تیم ملی ایران
استادیوم لوژنیکی	Luzhniki Stadium	مسکو	۸۱,۰۰۰	۱۹۵۶ (بازسازی ۲۰۱۷)	۴۰۰ میلیون دلار	–
استادیوم اسپارتاک (اوتکریتیه آرنا)	Spartak Stadium (Otkritie Arena)	مسکو	۴۵,۳۶۰	۲۰۱۴	۴۳۰ میلیون دلار	–
استادیوم سنت پترزبورگ (زنیت آرنا)	Saint Petersburg Stadium (Zenit Arena)	سنت پترزبورگ	۶۷,۰۰۰	۲۰۱۷	۱.۵ میلیارد دلار	ایران – مراکش
استادیوم کازان آرنا	Kazan Arena	کازان	۴۵,۳۷۹	۲۰۱۳	۴۳۹.۷ میلیون دلار	ایران – اسپانیا
استادیوم فیشت	Fisht Stadium	سوچی	۴۷,۶۵۹	۲۰۱۳ (بازسازی ۲۰۱۷)	۵۱۹ میلیون دلار	–
استادیوم نیژنی نووگورود	Nizhny Novgorod Stadium	نیژنی نووگورود	۴۴,۸۹۹	۲۰۱۸	۲۹۰ میلیون دلار	–
استادیوم سامارا آرنا (کاسموس آرنا)	Samara Arena (Cosmos Arena)	سامارا	۴۴,۸۰۷	۲۰۱۸	۳۲۰ میلیون دلار	–
استادیوم موردوویا آرنا	Mordovia Arena	سارانسک	۴۴,۴۴۲	۲۰۱۸	۳۰۰ میلیون دلار	ایران – پرتغال
استادیوم اکاترینبورگ آرنا	Ekaterinburg Arena	اکاترینبورگ	۳۵,۶۹۶	۱۹۵۷ (بازسازی ۲۰۱۷)	۲۱۵ میلیون دلار	–
استادیوم روستوف آرنا	Rostov Arena	روستوف نا دونو	۴۵,۱۴۵	۲۰۱۸	۳۳۰ میلیون دلار	–
استادیوم ولگوگراد آرنا	Volgograd Arena	ولگوگراد	۴۵,۵۶۸	۲۰۱۸	۲۸۰ میلیون دلار	–
استادیوم کالینینگراد	Kaliningrad Stadium	کالینینگراد	۳۵,۲۱۲	۲۰۱۸	۳۰۰ میلیون دلار	–

ورزشگاه های کلیدی پایتخت: مسکو

شهر مسکو، پایتخت پهناور و تاریخی روسیه، نقش محوری در میزبانی جام جهانی ۲۰۱۸ ایفا کرد. این شهر با دو ورزشگاه بی نظیر، «لوژنیکی» و «اسپارتاک»، دروازه های خود را به روی فوتبال دوستان جهان گشود و شاهد برگزاری مهم ترین مسابقات، از جمله بازی افتتاحیه و فینال، بود. این دو استادیوم هر یک با ویژگی ها و داستان های خود، نمادی از تاریخ و آینده فوتبال در روسیه محسوب می شوند.

قلب تپنده جام جهانی ۲۰۱۸ و نمادی از تاریخ فوتبال روسیه: استادیوم لوژنیکی

استادیوم لوژنیکی، نگین ورزشگاه های روسیه و میزبان بازی افتتاحیه و فینال جام جهانی ۲۰۱۸، از دیرباز نمادی از قدرت و تاریخ ورزشی این کشور بوده است. این ورزشگاه که در سال ۱۹۵۶ با نام «استادیوم مرکزی لنین» افتتاح شد، میزبان بازی های المپیک ۱۹۸۰ و رویدادهای ورزشی و فرهنگی بی شماری بوده است. در طول تاریخ خود، این استادیوم شاهد رویدادهای مهمی از جمله فینال جام یوفا در سال ۱۹۹۹ و فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۸ بین منچستریونایتد و چلسی بوده است. بازسازی گسترده ای که از سال ۲۰۱۳ آغاز و در سال ۲۰۱۷ به پایان رسید، این ورزشگاه را به یکی از مدرن ترین و پیشرفته ترین سازه های ورزشی جهان تبدیل کرد، در حالی که نمای بیرونی کلاسیک و شوروی آن حفظ شد.

ظرفیت ورزشگاه لوژنیکی پس از بازسازی برای جام جهانی به ۸۱,۰۰۰ نفر رسید که آن را به بزرگترین ورزشگاه روسیه و یکی از بزرگترین های اروپا تبدیل کرده است. این استادیوم در یک محوطه پارک مانند در کنار رودخانه مسکو قرار گرفته و حدود ۶ کیلومتر از مرکز شهر مسکو فاصله دارد. طراحی داخلی با امکانات مدرن، جایگاه های تماشاچیان راحت و سیستم های امنیتی پیشرفته، تجربه بی نظیری را برای تماشاگران فراهم می کند. بازی های مهمی از جمله دیدار افتتاحیه بین روسیه و عربستان سعودی، یک مسابقه نیمه نهایی و فینال تاریخی جام جهانی ۲۰۱۸ در این استادیوم برگزار شد. پس از جام جهانی، لوژنیکی همچنان به عنوان استادیوم ملی روسیه، میزبان بازی های تیم ملی، کنسرت ها و رویدادهای بزرگ ملی است و جایگاه خود را به عنوان نمادی از شکوه ورزشی روسیه حفظ کرده است.

استادیوم لوژنیکی با حفظ نمای تاریخی خود و همزمان با استفاده از پیشرفته ترین تکنولوژی ها، نمونه ای برجسته از تلفیق سنت و مدرنیته در معماری ورزشی است که آن را به نمادی پایدار از میراث جام جهانی ۲۰۱۸ تبدیل کرده است.

خانه پرشور اسپارتاک مسکو و نماد وفاداری هواداران: استادیوم اسپارتاک (اوتکریتیه آرنا)

استادیوم اسپارتاک مسکو، که به دلیل قرارداد اسپانسری با نام «اوتکریتیه آرنا» نیز شناخته می شود، خانه تیم فوتبال محبوب و پرطرفدار اسپارتاک مسکو است. این ورزشگاه که ساخت آن از سال ۲۰۱۰ آغاز و در سال ۲۰۱۴ به بهره برداری رسید، پاسخگوی نیاز دیرینه این باشگاه برای داشتن یک استادیوم اختصاصی بود. اسپارتاک مسکو که ۲۲ بار قهرمان لیگ روسیه شده، سال ها مجبور بود بازی های خانگی خود را در ورزشگاه های دیگر، از جمله لوژنیکی، برگزار کند.

ظرفیت اوتکریتیه آرنا برای جام جهانی ۴۵,۳۶۰ نفر بود. این استادیوم در شمال غربی مسکو، در محله توشینو، در محل فرودگاه قدیمی شهر ساخته شده است. معماری این ورزشگاه با رنگ های قرمز و سفید، نمادی از رنگ های باشگاه اسپارتاک مسکو است. مجسمه عظیم اسپارتاکوس، رهبر گلادیاتورها و نماد باشگاه، در جلوی ورودی ورزشگاه قرار دارد که جلوه ای خاص به آن بخشیده است. اوتکریتیه آرنا میزبان چندین مسابقه مهم در مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸، از جمله دیدار آرژانتین و ایسلند، لهستان و سنگال، بلژیک و تونس، و صربستان و برزیل بود. همچنین یکی از بازی های مرحله یک هشتم نهایی نیز در این استادیوم برگزار شد. پس از جام جهانی، این استادیوم همچنان به عنوان خانه اصلی تیم اسپارتاک مسکو، قلب تپنده هواداران پرشور این تیم باقی مانده و فضایی پرهیجان را برای مسابقات داخلی و بین المللی فراهم می کند.

دیگر شهرهای میزبان و ورزشگاه های باشکوه آن ها

جام جهانی ۲۰۱۸ تنها به پایتخت روسیه محدود نشد؛ ۱۱ شهر دیگر نیز با ورزشگاه های مدرن و چشم نواز خود در این رویداد عظیم سهیم بودند. هر یک از این ورزشگاه ها با الهام از فرهنگ، تاریخ و موقعیت جغرافیایی شهر خود، طراحی منحصر به فردی دارند و پس از جام جهانی نیز نقش مهمی در توسعه ورزش و گردشگری منطقه خود ایفا می کنند. در ادامه به معرفی این استادیوم ها می پردازیم.

سفینه فضایی بر کرانه خلیج فنلاند: استادیوم سنت پترزبورگ (زنیت آرنا)

استادیوم سنت پترزبورگ، که با نام های «زنیت آرنا» و «کرستوفسکی استادیوم» نیز شناخته می شود، یکی از گران ترین و مدرن ترین ورزشگاه های جهان است. ساخت این استادیوم در جزیره کرستوفسکی در سواحل خلیج فنلاند، از سال ۲۰۰۷ آغاز شد و با وجود تاخیرهای فراوان و افزایش هزینه ها، سرانجام در سال ۲۰۱۷ تکمیل گردید. این ورزشگاه توسط معمار ژاپنی، کیشو کوروکاوا، طراحی شده و الهام گرفته از مفهوم «سفینه فضایی» و شبیه به استادیوم تویوتا در ژاپن است. سقف متحرک و زمین بازی قابل جابجایی از ویژگی های منحصربه فرد آن است که امکان برگزاری رویدادهای مختلف را در هر شرایط آب و هوایی فراهم می کند.

ظرفیت استادیوم سنت پترزبورگ برای جام جهانی ۶۷,۰۰۰ نفر بود و در حال حاضر خانه تیم فوتبال زنیت سنت پترزبورگ است. موقعیت جغرافیایی آن در کنار رودخانه نوا و دریای بالتیک، مناظری چشم نواز را برای تماشاگران فراهم می آورد. این استادیوم میزبان بازی های مهمی در جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار تیم ملی ایران و مراکش که برای هواداران ایرانی خاطره انگیز است. علاوه بر این، چندین مسابقه مرحله گروهی، یک بازی یک هشتم نهایی، یک نیمه نهایی و مسابقه رده بندی نیز در این ورزشگاه برگزار شد. این ورزشگاه نه تنها یک مرکز ورزشی است، بلکه یک جاذبه معماری برجسته در شهر سنت پترزبورگ به شمار می رود.

پایتخت ورزشی روسیه و شاهکار معماری مدرن: استادیوم کازان آرنا

استادیوم کازان آرنا، واقع در شهر کازان که به پایتخت ورزشی روسیه شهرت دارد، یک شاهکار معماری مدرن است که در سال ۲۰۱۳ افتتاح شد. طراحی این ورزشگاه توسط شرکت بین المللی پاپولوس، که سابقه طراحی ورزشگاه های مشهوری چون ویمبلی لندن و امارات آرسنال را دارد، انجام شده است. سقف این استادیوم به شکل نیلوفر آبی طراحی شده و از نمای بالا جلوه ای بسیار جذاب دارد. همچنین، این ورزشگاه دارای بزرگترین نمایشگر LED خارجی در کل اروپا است که تجربه ای بی نظیر را برای هواداران فراهم می کند.

ظرفیت کازان آرنا برای جام جهانی ۴۵,۳۷۹ نفر بود و این استادیوم خانه تیم فوتبال روبین کازان است. موقعیت آن در محل تلاقی رودخانه های ولگا و کازانکا، به زیبایی های طبیعی آن می افزاید. کازان آرنا میزبان مسابقات مهمی در جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار خاطره انگیز تیم ملی ایران و اسپانیا، و همچنین بازی های مرحله گروهی بین فرانسه و استرالیا، لهستان و کلمبیا، و کره جنوبی و آلمان. علاوه بر این، یک بازی یک هشتم نهایی و یک بازی یک چهارم نهایی نیز در این استادیوم برگزار شد. کازان آرنا نمادی از پیشرفت های ورزشی و معماری در روسیه است و همچنان به عنوان یک مرکز مهم ورزشی و رویدادی در منطقه شناخته می شود.

از شکوه المپیک زمستانی تا هیجان جام جهانی: استادیوم فیشت سوچی

استادیوم فیشت، واقع در شهر زیبای سوچی در سواحل دریای سیاه، دارای تاریخچه ای خاص است. این ورزشگاه ابتدا برای مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی های المپیک زمستانی و پارالمپیک ۲۰۱۴ ساخته شد و طراحی آن از قله های برفی کوه های قفقاز الهام گرفته شده است. پس از المپیک، برای تطابق با استانداردهای فیفا جهت میزبانی جام جهانی، تغییرات گسترده ای در آن صورت گرفت، از جمله افزودن جایگاه های موقت و برداشتن سقف برای تبدیل شدن به یک استادیوم فوتبال.

ظرفیت استادیوم فیشت برای جام جهانی ۴۷,۶۵۹ نفر بود. موقعیت منحصر به فرد آن در میان کوه های قفقاز در شمال و دریای سیاه در جنوب، مناظری خیره کننده را برای تماشاگران فراهم می کند. این استادیوم میزبان چندین بازی مهم در جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار پرتغال و اسپانیا که یکی از جذاب ترین مسابقات مرحله گروهی بود. همچنین، بازی های بلژیک و پاناما، آلمان و سوئد، و استرالیا و پرو نیز در این مکان برگزار شد. یک بازی یک هشتم نهایی و یک بازی یک چهارم نهایی نیز به میزبانی فیشت برگزار گردید. پس از جام جهانی، این استادیوم همچنان به عنوان مرکزی برای رویدادهای ورزشی و فرهنگی در سوچی فعالیت دارد و یادآور موفقیت های ورزشی این شهر است.

شکوه باد و آب در کنار ولگا: استادیوم نیژنی نووگورود

استادیوم نیژنی نووگورود، در شهر تاریخی نیژنی نووگورود، در محل تلاقی رودخانه های بزرگ ولگا و اوکا، واقع شده است. ساخت این ورزشگاه از سال ۲۰۱۵ آغاز و در سال ۲۰۱۸ به پایان رسید. طراحی مدرن آن با الهام از عناصر طبیعی منطقه، مانند باد و آب، صورت گرفته و نمای خارجی آن دارای شفافیت و زیبایی خاصی است. این استادیوم به گونه ای طراحی شده که با محیط طبیعی اطراف خود هارمونی داشته باشد و مناظر زیبای رودخانه ولگا را به خوبی به نمایش بگذارد.

ظرفیت ورزشگاه نیژنی نووگورود برای جام جهانی ۴۴,۸۹۹ نفر بود. این استادیوم میزبان چندین بازی مرحله گروهی در جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار سوئد و کره جنوبی، آرژانتین و کرواسی، انگلستان و پاناما، و سوئیس و کاستاریکا. علاوه بر این، یک بازی یک هشتم نهایی و یکی از بازی های مرحله یک چهارم نهایی نیز در این مکان برگزار شد. پس از جام جهانی، این ورزشگاه به خانه تیم فوتبال FC Olimpiyets تبدیل شد و به عنوان یک مرکز ورزشی مهم برای شهر نیژنی نووگورود و مناطق اطراف آن به کار گرفته می شود. زیبایی معماری و موقعیت استثنایی آن، نیژنی نووگورود را به یک نماد جدید از توسعه شهری و ورزشی در روسیه تبدیل کرده است.

گنبدی کهکشانی بر کرانه ولگا: استادیوم سامارا آرنا (کاسموس آرنا)

استادیوم سامارا آرنا، که به دلیل طراحی فضایی و الهام گرفتن از صنعت هوافضای معروف منطقه سامارا، با نام «کاسموس آرنا» نیز شناخته می شود، در سال ۲۰۱۸ به بهره برداری رسید. ساخت این ورزشگاه گنبدی شکل، که صفحات مجزای آن نمادی از یک کهکشان هستند، از سال ۲۰۱۴ آغاز شد و با چالش ها و تاخیرهایی در مسیر خود مواجه بود. موقعیت جغرافیایی آن در جزیره ای خارج از شهر، در سواحل شرقی رودخانه ولگا، جذابیت های بصری خاصی به آن بخشیده است.

ظرفیت سامارا آرنا برای جام جهانی ۴۴,۸۰۷ نفر بود. این استادیوم میزبان چهار بازی مرحله گروهی در جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار کاستاریکا و صربستان، دانمارک و استرالیا، اروگوئه و روسیه، و سنگال و کلمبیا. همچنین، یک بازی یک هشتم نهایی و یکی از بازی های مرحله یک چهارم نهایی نیز در این مکان برگزار شد. پس از اتمام مسابقات جام جهانی، این ورزشگاه به خانه تیم فوتبال Krylia Sovetov تبدیل شد و نقش مهمی در توسعه ورزش و جذب گردشگر به این منطقه ایفا می کند. معماری سامارا آرنا با گنبد عظیم و نورپردازی زیبای شبانه اش، آن را به یکی از شاخص ترین سازه های ورزشی روسیه تبدیل کرده است.

سنت و مدرنیته در مرز اروپا و آسیا: اکاترینبورگ آرنا

استادیوم اکاترینبورگ آرنا، شرقی ترین ورزشگاه میزبان جام جهانی ۲۰۱۸، در شهر اکاترینبورگ واقع شده است. این ورزشگاه که در مرز جغرافیایی اروپا و آسیا و در دامنه های کوه اورال قرار دارد، تاریخچه ای طولانی دارد. ساختمان اصلی آن در سال ۱۹۵۷ ساخته شد و برای جام جهانی ۲۰۱۸ تحت یک بازسازی خلاقانه و منحصر به فرد قرار گرفت. چالش اصلی، حفظ نمای تاریخی و کلاسیک ورزشگاه در کنار افزایش ظرفیت برای مطابقت با استانداردهای فیفا بود.

راه حل ابتکاری برای این چالش، افزودن دو جایگاه موقت بزرگ در خارج از نمای اصلی و پشت دروازه ها بود که ظرفیت ورزشگاه را به ۳۵,۶۹۶ نفر رساند. این جایگاه ها پس از جام جهانی برداشته شدند تا ظرفیت ورزشگاه به حالت اولیه خود بازگردد. این رویکرد، در حالی که بحث هایی را به همراه داشت، راه حلی عملی برای حفظ میراث معماری و همزمان تامین نیازهای یک رویداد جهانی بود. اکاترینبورگ آرنا میزبان چهار بازی مرحله گروهی در جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار مصر و اروگوئه، فرانسه و پرو، ژاپن و سنگال، و مکزیک و سوئد. این ورزشگاه اکنون خانه تیم فوتبال اورال است و به عنوان نمادی از تلفیق سنت و مدرنیته در معماری ورزشی روسیه شناخته می شود.

نگین بالتیک با چالش های ساخت: استادیوم کالینینگراد

استادیوم کالینینگراد، در شهر کالینینگراد، غربی ترین شهر میزبان جام جهانی روسیه، واقع شده است. این ورزشگاه که در جزیره اوکتیابریسکی و در مجاورت دریای بالتیک قرار دارد، با الهام از طراحی آلیانز آرنا بایرن مونیخ ساخته شده است. پروژه ساخت آن که از سال ۲۰۱۵ آغاز شد، با چالش های مالی و تاخیرهای متعددی روبرو بود. ابتدا قرار بود با ظرفیت ۴۵,۰۰۰ نفر و سقفی جمع شونده ساخته شود، اما به دلیل مشکلات مالی، طرح ساده تر شد و با ظرفیت ۳۵,۲۱۲ نفر برای جام جهانی به بهره برداری رسید.

موقعیت جزیره ای ورزشگاه کالینینگراد، آن را به یکی از جاذبه های خاص تبدیل کرده است، اما همین موقعیت چالش هایی را برای زهکشی و نگهداری زمین چمن به دلیل رطوبت بالای منطقه به وجود آورد. این استادیوم میزبان چهار بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار کرواسی و نیجریه، صربستان و سوئیس، اسپانیا و مراکش، و انگلستان و بلژیک. پس از جام جهانی، ظرفیت آن به ۲۵,۰۰۰ نفر کاهش یافت و به خانه تیم فوتبال بالتیکا کالینینگراد تبدیل شد. کالینینگراد استادیوم، نمونه ای از اراده برای غلبه بر مشکلات و ارائه یک زیرساخت ورزشی در منطقه ای با ویژگی های خاص جغرافیایی است.

رنگارنگ ترین میزبان کوچک: موردوویا آرنا سارانسک

استادیوم موردوویا آرنا در سارانسک، کوچکترین شهر میزبان جام جهانی ۲۰۱۸، واقع شده است. ساخت این ورزشگاه با طراحی چشم نواز نارنجی، قرمز و سفید که نمای بیرونی آن را بسیار رنگارنگ کرده است، از سال ۲۰۱۰ آغاز شد و در سال ۲۰۱۸ به پایان رسید. هدف اصلی از ساخت این ورزشگاه، نه تنها میزبانی جام جهانی، بلکه ارتقاء اتحاد مردم منطقه موردوویا با سایر نقاط روسیه و توسعه زیرساخت های شهری بود.

ظرفیت موردوویا آرنا برای جام جهانی ۴۴,۴۴۲ نفر بود، اما پس از اتمام مسابقات، ظرفیت آن به ۲۸,۰۰۰ نفر کاهش یافت تا برای نیازهای باشگاه محلی و سایر رویدادهای منطقه مناسب تر باشد. موقعیت ورزشگاه در جنوب شرق مسکو و نزدیکی به ایستگاه قطار و فرودگاه تازه تاسیس، دسترسی به آن را تسهیل می کند. این استادیوم میزبان چهار بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار پرو و دانمارک، کلمبیا و ژاپن، پاناما و تونس، و مهم تر از همه، بازی خاطره انگیز تیم ملی ایران و پرتغال. موردوویا آرنا، با وجود کوچکترین شهر میزبان، توانست خود را به عنوان یک مرکز ورزشی مدرن و پویا معرفی کند و میراثی ماندگار برای سارانسک به ارمغان آورد.

تقلید از پیچ وخم های رودخانه دن: روستوف آرنا

استادیوم روستوف آرنا در شهر روستوف نا دونو، در حاشیه رودخانه خروشان دن و در فاصله نزدیکی از دریای آزوف قرار دارد. ساخت این ورزشگاه از سال ۲۰۱۳ آغاز شد و با یک سال تاخیر، در سال ۲۰۱۸ به بهره برداری رسید. طراحی سقف منحصر به فرد این ورزشگاه، با الهام از پیچ وخم های طبیعی رودخانه دن، جلوه ای خاص به آن بخشیده است. این طراحی، هم از نظر بصری جذاب است و هم با محیط طبیعی اطراف خود هماهنگی دارد.

ظرفیت روستوف آرنا برای جام جهانی ۴۵,۱۴۵ نفر بود. این استادیوم میزبان چندین بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار برزیل و سوئیس، اروگوئه و عربستان سعودی، کره جنوبی و مکزیک، و ایسلند و کرواسی. همچنین، یک مسابقه از مرحله یک هشتم نهایی نیز در این مکان برگزار شد. پس از پایان مسابقات، روستوف آرنا به خانه تیم فوتبال FC Rostov تبدیل شد و به عنوان یک مرکز ورزشی مهم و مدرن در جنوب روسیه فعالیت می کند. این ورزشگاه با معماری خاص خود و موقعیت دلنشین کنار رودخانه، به یکی از نمادهای شهر روستوف نا دونو تبدیل شده است.

برآمده از خاک تاریخ: ولگوگراد آرنا

استادیوم ولگوگراد آرنا، در شهر تاریخی ولگوگراد، در محل سابق استادیوم مرکزی این شهر که در سال ۱۹۵۸ ساخته شده بود، بنا گردید. ساخت این ورزشگاه جدید در سال ۲۰۱۵ آغاز و در سال ۲۰۱۸ به پایان رسید تا برای میزبانی جام جهانی آماده شود. ولگوگراد، شهری با تاریخ غنی و مقاومت های قهرمانانه در جنگ جهانی دوم، با این ورزشگاه مدرن، فصلی جدید در میراث خود گشود.

ظرفیت ولگوگراد آرنا برای جام جهانی ۴۵,۵۶۸ نفر بود. طراحی خاص و منحصر به فرد آن، که از نمادهای محلی و تاریخ شهر الهام گرفته شده، جلوه ای ویژه به آن بخشیده است. این استادیوم در سواحل غربی رودخانه ولگا قرار دارد و مناظر زیبایی را ارائه می دهد. ولگوگراد آرنا میزبان چهار بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸ بود، از جمله دیدار تونس و انگلستان، نیجریه و ایسلند، عربستان سعودی و مصر، و ژاپن و لهستان. پس از جام جهانی، ظرفیت آن ممکن است تا حدود ۱۰,۰۰۰ نفر کاهش یابد و به خانه تیم فوتبال روتور ولگوگراد تبدیل شود. این ورزشگاه نمادی از بازسازی و امید برای شهری است که بر ویرانه های تاریخ ایستاده و به آینده می نگرد.

میراث صنعت فضایی منطقه: استادیوم سامارا آرنا (کاسموس آرنا)

استادیوم سامارا آرنا، که با نام «کاسموس آرنا» نیز شناخته می شود، در شهر سامارا و در محل تلاقی دو رودخانه ولگا و سامارا قرار دارد. این ورزشگاه که در سال ۲۰۱۸ به بهره برداری رسید، نمادی از افتخارات و صنعت هوافضای مشهور این منطقه است. طراحی گنبدی شکل آن با ۳۲ صفحه مجزا، به گونه ای است که شبیه به یک کهکشان یا یک سفینه فضایی به نظر می رسد و به همین دلیل نام کاسموس آرنا را به خود اختصاص داده است.

ظرفیت سامارا آرنا برای جام جهانی ۴۴,۸۰۷ نفر بود و ساخت آن با هزینه ای حدود ۳۲۰ میلیون دلار انجام گرفت. موقعیت ورزشگاه در یک جزیره در سواحل شرقی رودخانه ولگا، با وجود چالش های حمل ونقل اولیه، زیبایی های طبیعی خاص خود را دارد. این استادیوم میزبان چهار بازی مرحله گروهی در جام جهانی ۲۰۱۸ بود، شامل دیدارهای کاستاریکا و صربستان، دانمارک و استرالیا، اروگوئه و روسیه، و سنگال و کلمبیا. همچنین، یک بازی یک هشتم نهایی و یک مسابقه یک چهارم نهایی نیز در این ورزشگاه برگزار شد. سامارا آرنا پس از جام جهانی، به ورزشگاه خانگی باشگاه Krylia Sovetov تبدیل شد و به عنوان نمادی از پیشرفت های ورزشی و تکنولوژیکی روسیه، همچنان فعال است.

جمع بندی و میراث جام جهانی ۲۰۱۸

جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه نه تنها یک تورنمنت ورزشی هیجان انگیز بود، بلکه نمایشی از توانایی های این کشور در میزبانی رویدادهای جهانی و توسعه زیرساخت های مدرن آن. ۱۲ ورزشگاه میزبان جام جهانی، که در ۱۱ شهر پراکنده بودند، هر یک با داستان ها، معماری های منحصربه فرد و ویژگی های فنی خاص خود، نقش کلیدی در موفقیت این رویداد ایفا کردند. این استادیوم ها، از لوژنیکی باشکوه در مسکو تا اکاترینبورگ آرنا در مرز اروپا و آسیا، نمادی از تلاش، نوآوری و عشق به فوتبال هستند.

سرمایه گذاری های عظیم در ساخت و بازسازی این ورزشگاه ها، تاثیرات بلندمدتی بر توسعه فوتبال و زیرساخت های شهری در روسیه داشته است. این سازه های عظیم اکنون نه تنها به عنوان مراکز ورزشی فعال برای باشگاه ها و تیم های ملی به کار گرفته می شوند، بلکه به جاذبه های معماری و گردشگری مهمی تبدیل شده اند. آنها یادآور لحظات فراموش نشدنی آن جام جهانی و میراثی پایدار برای نسل های آینده روسیه و دوستداران فوتبال در سراسر جهان هستند. بازدید از این ورزشگاه ها می تواند تجربه ای جذاب برای هر علاقه مند به فوتبال، معماری یا تاریخ باشد و به او این امکان را می دهد که از نزدیک شکوه و عظمت این سازه های ورزشی را لمس کند.