شوگر جدید پیدا شد؟ – هنر برتر

به گزارش هنر برتر فرهیختگان نوشت: مدت هاست که ورشکستگان سیاسی در رسانه های فارسی زبان خارج از کشور به شکست خود در مواجهه با ایران اذعان کرده اند و تنها برای امرار معاش دست وپا می زنند. آنها دروغ های تاریخ مصرف گذشته خود را به خورد مخاطبان می دهند تا همچنان در صدر خبرها قرار بگیرند و با وایرال شدن های آنی و لحظه ای به زندگی گلخانه ای که نسبت به آن خو پیدا کرده اند ادامه دهند. برای شناخت دقیق تر شبکه های فارسی زبان بهتر است آنها را بنا به جغرافیایی که در آن قرار گرفته اند بازخوانی کنیم. با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تعدادی از سرگرمی سازان از کشور خارج شدند و با سکونت در آمریکا و اروپا ابتدا برای ایرانیان خارج نشین و سپس برای مردم داخل کشور برنامه سازی کردند. اوایل این گونه نبود که شبکه ها به شکل ۲۴ساعته برنامه هایشان را پخش کنند بلکه تنها چند ساعت در روز برای انجام این کار فرصت داشتند تا برای دیاسپورای ایرانی حاضر در سراسر آمریکا از یک فرستنده تلویزیونی سرگرمی تولید کنند و اخبار روز را با آنها در میان بگذارند.

با پیشرفت تکنولوژی و افزایش جمعیت ایرانیان حاضر در آمریکا و اروپا و همچنین نیاز تعدادی از مردم داخل کشور به برنامه های متفاوت این شبکه ها از تصمیم جدی شان مبنی بر ساخت برنامه های جدید برای پخش در قالب ۲۴ساعته پرده برداری کردند. «جام جم» «امید ایران» «تپش» «آی تی ان» و… ازجمله اولین و معروف ترین شبکه های لس آنجلسی در بستر ماهواره هات برد بودند که به صورت شبانه روزی در این زمینه کار می کردند و به حیات اقتصادی شان براساس داشته های خاطره انگیزی که از زمان انقلاب در صحنه موجود بودند ادامه می دادند. البته این برنامه ها از تنوع زیادی برخوردار نبودند و بیشتر در قالب تاک شو کلیپ های موسیقی و پخش فیلمفارسی های قبل ِ انقلابی سروصدا به پا می کردند. درواقع تنها سلاح این شبکه ها نشخوار نوستالژی گذشته و مصرف آن تا سرحد امکان بود. با بالا رفتن کیفیت برنامه های تلویزیونی در ایران و همین طور رشد سریع اینترنت اوضاع ۱۸۰ درجه تغییر کرد و این شبکه ها نیز نتوانستند همچون گذشته بدون هیچ رقیبی به فعالیت ادامه دهند. شریان اقتصادی اکثر شبکه های لس آنجلسی با وجود رقبای قدرتمند داخلی و شبکه جهانی وب گرفته شد و درنهایت عمر بعضی از آنها برای همیشه به پایان رسید. برای مثال شبکه باسابقه «جام جم» لس آنجلس با سال ها فعالیت در میان ایرانیان ِ آمریکا و تولید و پخش برنامه های سرگرم کننده و همین طور فعالیت در حوزه برپایی جشن ها و کنسرت های متنوع وقتی در معرض ورشکستگی قرار گرفت از جامعه ایرانیان آمریکا خواست که برای باقی ماندن این شبکه در مارکت تلاش کنند و اجازه بسته شدن درهای آن را ندهند ولی عاقبت انتظار بی جا یا بجای منوچهر و کوروش بی بی یان به ثمر ننشست و آنها بساط خود را برای همیشه از شهر فرشتگان جمع کردند. 

تعداد دیگری از شبکه های لس آنجلسی هم بودند که به زعم خودشان به فعالیت در راه مبارزه با نظام جمهوری اسلامی می پرداختند و با رویافروشی به مخاطبان خود ادامه کار و کاسبی شان را تضمین می کردند. در میان شبکه های به اصطلاح سیاسی هیچ رد و نشانی از راهبرد مشخص در میان نبود و مردم تنها نظاره کننده حرف های صدمن یک غاز مشتی خارج نشین توهم زده بودند. شبکه های فارسی زبان از هر لحاظ باید پوست می انداختند و حتی جغرافیای خود را به جایی بیرون از کالیفرنیا و حتی آمریکا می بردند. در ابتدا فارسی وان و سپس منوتو این وظیفه را برعهده گرفتند. شبکه منوتو و در پی آن منوتو ۲ از اکتبر ۲۰۱۰ با مدیریت کیوان عباسی روی آنتن رفت. این شبکه در ابتدا چندان اهمیتی برای اخبار سیاسی قائل نمی شد و هویت خود را در برنامه های سرگرم کننده ای نظیر «چراکه نه؟» «بفرمایید شام» «مجله تصویری منوتو پلاس» «دکتر کپی» «سالی تاک» «سکو» و از همه مهم تر «آکادمی موسیقی گوگوش» خلاصه می کرد. استفاده از برند گوگوش موجب شد تا در همان ابتدا نگاه تعدادی از ایرانیان داخل و خارج کشور به سمت این شبکه جلب شود و آنها موجودیتی به اسم منوتو و محصولات متنوعش را جدی بگیرند. 
درحقیقت برنامه هایی نظیر آکادمی گوگوش و بفرمایید شام امکانی بودند که صاحبان اصلی این شبکه ها بتوانند به واسطه آنها از آب گل آلود ماهی بگیرند و راه را بر تحلیل های سیاسی و ناتوئیزه کردن ذهن ملت ایران باز کنند. این رویه با صبر و حوصله جواب داد و تعدادی از مردم داخل و خارج از کشور را به پای برنامه اتاق خبر منوتو که مهم ترین بخش این شبکه بود نشاند. این برنامه های سرگرمی محوری همچون بفرمایید شام و ببین تی وی بودند که وظیفه لجستیک و پشتیبانی از اتاق خبر منوتو و مقر فرماندهی مغزشویی را برعهده گرفته بودند و از علاقه مندان برای حضور در این برنامه ها استفاده می کردند تا اگر تمایل داشتند وارد منوتو شوند و در دم و دستگاه کیوان و مرجان عباسی برای خود جایی پیدا کنند. سازوکار منوتو برخلاف بسیاری از شبکه های فارسی زبان خارج از کشور حرفه ای بود و به قول معروف در لیگ دیگری توپ می زد و همین مساله موجب شده بود بسیاری از کارشناسان حوزه رسانه نسبت به فعالیت های این شبکه حساس شوند و این سوال را ابتدا به صورت درگوشی و سپس علنی بپرسند که چرا این شبکه با وجود امکانات خوب سخت افزاری و نرم افزاری حتی یک تبلیغ خشک و خالی را در کنداکتور پخش خود قرار نداده است؟ آن هم در شرایطی که شبکه های لس آنجلسی دخل و خرج شان با هم نمی خواند و برای ادامه دادن نیاز به کمک مالی مخاطبان شان داشتند! 
اولین و مهم ترین گره ذهنی در همین نقطه ایجاد شد. چرا باید این شبکه برای خوش خوشان ملت ایران با صرف هزینه های گزاف برنامه تولید کند و کسی هم از خودش نپرسد در پشت پرده چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟ حسن اعتمادی یکی از بنیانگذاران شبکه منوتو و پدر رها اعتمادی مجری و برنامه ساز اصلی این شبکه در دوره اول کاری منوتو عنوان کرد این شبکه بالغ بر ۲۰۰ کارمند دارد و بودجه این کارها از عهده شخص برنمی آید. کیوان عباسی و رها اعتمادی برای اولین بار با اسپانسرهای شبکه منوتو در آمریکا دیدار کردند و بودجه لازم را برای راه اندازی تلویزیون به دست آوردند. اعتمادی در بخش دیگر صحبت هایش بیان می کند که کیوان عباسی به دلیل سال ها کار در تلویزیون آزادی (متعلق به پدرش فریبرز عباسی) با فضای رسانه و همچنین جذب اسپانسر آشنا بوده و همین دلیلی شده تا او به سمت دریافت بودجه فراوان از سمت پنتاگون یا همان دولت آمریکا ترغیب شود. درواقع حامی و پشتیبان اصلی شبکه منوتو دولت آمریکا بود چون دریافته بود این شبکه می تواند با اثرگذاری بسیار زیاد در جنگ نرم میان ایران و غرب نقش ویژه ای ایفا کند. آرای چند میلیونی مخاطبان این شبکه برای معرفی هنرجوی برگزیده آکادمی گوگوش ایده برداری شبکه نمایش خانگی از بفرمایید شام برای تولید محتوا و همین طور ورود سبک زندگی غربی به مدل زیست ایرانی همه و همه حکایت از این داشت که اهداف شبکه مذکور در حال به بار نشستن است. اتفاقات دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ باعث شد منوتو مرزها را کنار بزند و خیلی عیان از مشی سلطنت طلبانه اش پرده برداری کند. دیگر خبری از تاکید بر فرهنگ ایران و لزوم احترام به تفاوت های موجود میان قشر مذهبی و غیرمذهبی کشور ما نبود و گردانندگان این شبکه بسیار واضح تر از آنچه فکرش را می کردیم به سمت رادیکال تر شدن مواضع خود پیش می رفتند و با ساخت مستندهای مختلف از یک سو و همچنین تاکید بر رواج اباحه گری و مقابله با فرهنگ ایرانی و اسلامی از سوی دیگر در زمین آمریکا و اسرائیل بازی کردند. منوتو یکی از مهره های تاثیرگذار غرب در جنگ نرم با ایران بود و هماورد می طلبید. «ایران اینترنشنال» وقتی وارد رقابت با این شبکه شد که منوتو مخاطبان هدفش را پیدا کرده بود و اینترنشنال می بایست روی طیف دیگری از مخاطبان سرمایه گذاری می کرد. نگاه منوتو با ساخت برنامه های رویاپردازانه و ارائه روایات جعلی از دوره پهلوی اول و دوم بیشتر روی طیف نوستالژی باور و شاه دوست فیکس شده بود و اینترنشنال با دست گذاشتن روی گسل های قومی و قبیله ای تمام تلاشش را بر ایجاد شکاف بیشتر میان اقوام ایرانی معطوف کرده بود. این رویه با تولید برنامه هایی نظیر «دورهمی» و «خندوانه» در صداوسیما و عرضه محصولات متفاوت فکری در قالب شبکه نمایش خانگی تا حدود زیادی مختل شد ولی زلزله های اجتماعی سیاسی و حتی اقتصادی و وضع نابسامان مردم در تامین خرج معاش زندگی شان سبب شد بسیاری برای تخلیه روانی خود به سمت تماشای برنامه های مخرب این دو شبکه جلب شوند. اما آنها نمی دانستند که کارکرد منوتو و اینترنشنال تروریستی بوده و هدف مقابله با تمام شئون زندگی عادی ایرانیان و پرورش تک تک افراد برای بدل شدن به یک شهروند انتحاری است. اتفاقات سال ۱۴۰۱ اوج شلوغ کاری رسانه های فارسی زبان بود و آنها در قالب جنگ ترکیبی هرچه داشتند رو کردند. اما کارفرما از نتیجه عملکرد منوتو و اینترنشنال راضی نبود و آتش زیر چراغ را کم کرد. با آغاز مذاکرات عادی سازی روابط میان ایران و عربستان سعودی اسپانسر اینترنشنال تغییر کرد و اسرائیل وظیفه رتق و فتق امور را برعهده گرفت. اما شبکه منوتو در تله شفاف نبودن منابع مالی و پوشش ضعیف رسانه ای اتفاقات ۱۴۰۱ گیر کرد و مقبولیتش را در بین قشری از طرفدارانش از دست داد و عاقبت چراغش در یازدهم بهمن ۱۴۰۲ در پی عملیات طوفان الاقصی و هزینه بر بودن مواجهه با این عملیات از طرف اسرائیلی و آمریکایی ها و لزوم کاهش ریخت وپاش ها خاموش شد.
 اما چه شد که در کمتر از یک سال مدیران شبکه منوتو اسپانسر جدید پیدا کردند و در حال بازگشت به روی آنتن هستند؟صادق امامی روزنامه نگار و کارشناس حوزه رسانه می گوید قدرت سخت ایران در عملیات وعده صادق ۱ و ۲ و همچنین اثر مهم رویدادهای منطقه بر افکارعمومی مردم ایران و منطقه و سنگین شدن کفه ترازو به نفع جمهوری اسلامی و درنهایت برپایی نمازجمعه به امامت آیت الله خامنه ای طرف اسرائیلی را بر آن داشته که فکری به حال وضعیت ناخوشایندش در جنگ نرم میان مقاومت و خود کند و بودجه لازم برای پخش دوباره برنامه های منوتو را فراهم آورد. 
اما این سلام دوباره با طراحی دقیق تری انجام شده است. شبکه منوتو در اطلاعیه ای که در چهاردهم مهرماه مبنی بر بازگشتش به ماهواره منتشر کرد استمرارش در پخش برنامه ها را به خرید اشتراک توسط ایرانیان خارج از کشور منوط کرد تا دم ودستگاهش را بی نیاز از بودجه دولتی نشان دهد و خود را در قامت یک شبکه کاملا خصوصی به مخاطبان سابق و جدید معرفی کند. اغلب می دانند که این شوآفی بیش نیست و تنها به درد بستن دهان کسانی که عقل شان به چشم شان است می خورد ولی باید دید که عاقبت اسرائیل و عروسک خیمه شب بازی اش یعنی رضا پهلوی در بازار کساد ماهواره به کجا ختم می شود. 

پایان خبر هنر برتر